Don Everly (84) van The Everly Brothers is overleden. Stadjer Jacob Bolhuis trok in de jaren tachtig en negentig vele weken met de Amerikanen door Europa. “Als je dit hoort, ja, weer een stukje jeugdsentiment dat verdwenen is.”
Bolhuis werkte in de jaren tachtig en negentig voor Mojo. “Mijn taak was om Amerikaanse artiesten naar Europa te halen om ze hier tournees te laten doen”, vertelt Bolhuis. “Dat was prachtig. Je trok dan een aantal weken met deze artiesten op. Een tournee bestond uit diverse optredens op verschillende locaties. Ik ben op pad geweest met Fats Domino, Ray Charles, John Denver en vele anderen. En zo ben ik ook verschillende keren met The Everly Brothers op pad geweest. Als manager zorgde ik ervoor dat alles in goede banen liep. Dat alles smooth verliep. En ondanks dat je alles zo goed mogelijk probeerde te regelen, kreeg je toch vaak te maken met onverwachte situaties. Dat was de uitdaging, en dat was prachtig.”
The Everly Brothers
The Everly Brothers bestonden uit Don en Phil Everly. Twee kinderen van country muzikanten die in de jaren veertig hun eerste schreden op het muzikale vlak zetten. Als familie waren ze in die jaren regelmatig te horen in radioprogramma’s. In de jaren vijftig vertrokken de broers naar Nashville waar ze onder leiding van Chet Akins hun eerste single opnamen. Die plaat werd geen succes. De tweede single, Bye Bye Love, werd dat wel en betekende de grote doorbraak. Daarna volgden nog veel meer hits. Liedjes als Ebony Eyes, Wake Up Little Susie en Bird Dog werden grijs gedraaid op de radio. Handelsmerk van het duo waren de harmonieuze zangpartijen.
Tekst gaat verder onder de foto:
The Everly Brothers tijdens een concert in New York. Foto: Ronzoni – Own work, CC BY-SA 3.0, https://commons.wikimedia.org/w/index.php?curid=30477750
“Phil dacht zo even naar Groningen te kunnen rijden”
“Het waren twee hele leuke kerels”, vertelt Bolhuis verder. “Don was introvert, maar heel aardig. Phil, die in 2014 overleed, was veel extraverter. Hij had ook veel interesse in kunst en oudheden. Ik had met hem een goede band. En zo gaat het dan hè? Als je dan weken samen door Europa reist, dan ontstaat er een band. Dan raak je met elkaar in gesprek. Ik weet nog goed, we waren toen in Stockholm, dat ik vertelde over mijn kunstverzameling in Groningen. Phil was gelijk enthousiast en wilde dat graag direct zien. Ik kon hem niet aan het verstand brengen dat we niet zo even naar Groningen konden rijden. Ja, Amerikanen hè. Die kijken heel anders tegen afstanden aan.”
‘Everly Brothers geweigerd in nachtclub’
Een bezoek aan Groningen is er nooit van gekomen, toch werd er in 1993 een bezoek gebracht aan Nederland. “Ik herinner me ook een prachtig verhaal. Tijdens de concertreeksen had je ook days off. Don en Phil waren niet de mannen die dan de hele avond op hun hotelkamer bleven. We zaten toen in het Hilton Hotel in volgens mij Rotterdam. Naast het hotel had je een nachtclub. Daar wilden de mannen wel even kijken. Ik weet niet of je The Everly Brothers wel eens gezien hebt, maar die waren altijd ontzettend netjes in de kleding. In hun vrije tijd zagen ze er anders uit. Dan droegen ze een hoodie en een spijkerbroek. Dus wij komen daar bij die nachtclub en voor de ingang staat zo’n portier. En die man zegt, jullie komen er niet in, want jullie zijn niet netjes gekleed. Ik zei tegen die man, maar dit zijn The Everly Brothers. Hij zei, dat zie ik wel, maar voor hen geldt ook dat ze netjes gekleed moeten zijn als ze hier naar binnen willen. Van dat moment zijn foto’s gemaakt, en die stond de volgende dag zo ongeveer op alle voorpagina’s van verschillende grote kranten: ‘The Everly Brothers geweigerd in nachtclub’. Ja, prachtig.”
“Best wishes always, Jake”
En dan komt het bericht dat Don Everly is overleden. “Ik ben niet de persoon die dan gaat huilen. Maar dit nieuws zet mij wel met beide benen op de grond. Weer een stukje jeugdsentiment dat verdwenen is. Kijk, ik was niet groot fan van The Everly Brothers. Maar tijdens hun concerten zocht ik altijd wel een mooi plekje op. En door de jaren heen heb ik hun muziek absoluut leren waarderen. Terwijl ik nu met je bel zit ik op mijn kantoor. Aan de muur heb ik posters hangen van Ray Charles, B.B. King, John Denver, Fats Domino. Als je je dan bedenkt hoeveel er al niet meer zijn. Ja, jammer. En dit is dan zo’n moment dat je herinneringen op haalt, dat je weer eens een single opzet en dat je wat documenten op zoekt uit die tijd. Op een foto die ik van hun heb, hebben ze geschreven ‘best wishes always, Jake’. Jake, zo noemden ze mij. Tjah.”
Op de vraag wat Bolhuis het mooiste nummer van The Everly Brothers vindt kiest hij na lang nadenken voor ‘The Wings of a Nightingale. Dat lied is hieronder te beluisteren:
