Beiden verloren ze hun partner aan zelfdoding. Nu zetten Jack Wester en Ylona de Bruin zich in voor anderen met de stichting Nabestaanden na zelfdoding. Komende zaterdag organiseren ze een speciale bijeenkomst voor nabestaanden in Noordlaren, omdat het delen van de pijn helpt bij het verwerken.
“Je moet er zo snel mogelijk over zijn,” vertelt Ylona. “Heel veel mensen lukt dat niet. Je hebt te veel vragen: waarom is dit gebeurd? Had ik iets kunnen doen? Dus als ze met lotgenoten in gesprek gaan, dan zien ze sowieso de herkenning. Die herkenning geeft heling.”
Het rouwproces bij zelfdoding is volgens de twee ook anders dan wanneer iemand op een natuurlijke manier overlijdt, vooral omdat nabestaanden zich niet begrepen voelen. “Met name het schuldgevoel dat bij je naar boven komt,” zegt Ylona. “Daarnaast is een zelfdoding vaak heel abrupt,” voegt Jack toe. “Een overlijden door een ziekte, een natuurlijk overlijden, dat zie je vaak aankomen. Daar zijn vaak perioden van afscheid nemen aan vooraf gegaan. Terwijl een zelfdoding, dat is heel plotseling. Je kunt ook niet zeggen: zo moet je daar mee om gaan. Dat is per individu verschillend. Ik heb me zelf opgetrokken, na het overlijden van mijn partner, aan de wereld die lekker doordraaide.” Bij Ylona ging dat anders. “Ik heb me heel erg afgezonderd en afgesloten van iedereen. Het gebeurde ook dat mensen geen contact meer met mij opnamen. Achteraf realiseer ik me dat dat ook door mijn eigen houding kwam. Een ander kon het voor mij bijna niet goed doen, wat hij ook deed. Ik voelde me zo in mezelf opgesloten en zo teleurgesteld.”
“De achterblijvers schamen zich en het schuldgevoel kunnen ze moeilijk delen met mensen die ze niet kennen,” vertelt Ylona. “Je hebt eigenlijk alleen maar iemand nodig die serieus naar je luistert. Je kunt het geen plek geven, je moet er mee leren leven. Dan is je gehoord voelen heel belangrijk.”
De bijeenkomst is zaterdag 7 maart om 13:30 in het Natuurvriendenhuis in Noordlaren.
Zelf hulp nodig? Bel 0900-0113.
