Op de Peizerweg zijn zondagmiddag Stolpersteine gelegd voor Maarten Wolf, zijn vrouw Regina Wolf-Kropveld en hun twee dochters Ellie en Anny. Tijdens de Tweede Wereldoorlog werden zij om het leven gebracht in vernietigingskamp Auschwitz.
“Er was flink wat belangstelling aanwezig bij de plaatsing van de stenen”, vertelt Ika Hotsma van Stolpersteine Groningen. “Maarten Wolf, die in het dagelijks leven Max werd genoemd, was lid van de Groningse vrijmetselaarsloge L’Union Provinciale en was daarnaast ook Joods. De stenen die vandaag gelegd zijn, zijn aangevraagd door de stichting Zikaron. Deze stichting vraagt stenen aan voor Joodse leden van de Vrijmetselarij in Nederland die tijdens de Tweede Wereldoorlog om het leven zijn gekomen. Aangezien de Vrijmetselarij door de Duitse bezetter verboden was, is Wolf dus ook als Vrijmetselaar omgekomen.”
Bloemen
Bij de legging waren mensen van de Loge aanwezig, vertegenwoordigers van Stolpersteine Groningen, een verre nabestaande van de familie en geïnteresseerden. “Er zijn toespraken gehouden. De Loge benoemde alleen Maarten. Wij hebben in onze toespraak daarom benoemd dat ook zijn vrouw en zijn twee kinderen om het leven zijn gekomen. Na de plaatsing van de stenen zijn er bloemen gelegd en was er ruimte om na te praten.”
Tekst gaat verder onder de foto
Fabriek die regenkleding maakte
Wolf werd geboren op 15 april 1896 in Onstwedde. Hij trouwde op 28 juli 1920 in Coevorden met Regina. Het huwelijk bracht twee kinderen voort: Ellie en Anny. “Wolf had in Groningen, samen met zijn compagnon Douma, een fabriek die regenkleding maakte. Dit bedrijf bevond zich in de Kleine Peperstraat onder de naam Douma en Wolf N.V. Het gezin woonde aan de Peizerweg.”
“In Westerbork werd het gezin opgesloten in de strafbarak”
Tijdens de oorlogsjaren kreeg de Joodse bevolking steeds minder vrijheid. “In 1942 besloot het gezin om onder te duiken. Aanvankelijk gebeurde dit bij een zakenrelatie. Toen het daar niet langer veilig was, vertrok men naar een ander onderduikadres. Door nog onbekende oorzaak werden ze daar opgepakt. Ze zijn overgebracht naar doorgangskamp Westerbork. Omdat ze, door onder te duiken, zich onttrokken hadden aan het Duitse gezag, werden ze opgesloten in de strafbarak. Een week later, op 21 september, werd het gezin op transport gesteld naar Auschwitz. Daar werden vader, moeder en de twee kinderen op 24 september om het leven gebracht.”
“Een persoon is pas vergeten als zijn naam vergeten is”
Hotsma noemt het leggen van Stolpersteine belangrijk. “Het gaat om een project van de kunstenaar Gunter Demnig die door de stenen elk slachtoffer van het nationaalsocialisme een gezicht wil geven. En dat is belangrijk. Zoals een Joodse rabijn zei: een persoon is pas vergeten als zijn naam vergeten is. Door het leggen van de Stolpersteine zullen de namen en hun geschiedenis voortleven.” Inmiddels liggen er in Europa zo’n 100.000 stenen.
