Het is een verhaal dat de komende jaren nog vaak op verjaardagsfeestjes verteld zal worden. De Gazelle Champion Mondial die op klaarlichte dag uit de parkeerkelder van Forum Groningen wordt gestolen. Een klein etmaal later is de fiets op miraculeuze wijze weer terug. Weliswaar zwaar gehavend, maar toch.
Het is maandagavond rond 20.00 uur als de familie Smit-Dijkman in Zoutkamp nog zit te eten. “Het is een spannende week”, verduidelijkt Hillegonda Dijkman. “Mijn zoon Tieme (17) heeft eindexamens, en daar moet toch alles een beetje voor wijken.” Toch is het Tieme die de hoofdrol vervult in dit verhaal. “De fiets waar we het over hebben is een aantal jaren geleden aangeschaft. Voor een bedrag van 150 euro via Marktplaats bij iemand in Stad. Twee jaar geleden is Tieme op deze fiets naar Parijs gepeddeld. En vorig jaar naar Barcelona. Ja, het is een fiets met flink wat emotionele waarde. Het is een rijwiel dat een verhaal vertelt. Ondanks dat het een oud barrel is.”
“Tieme loopt niet in zeven sloten tegelijk”
Tieme zit op het vwo op het Stadslyceum. Maandag stond het eindexamen geschiedenis op het programma (lastig examen), dinsdag wacht economie (kan moeilijk worden). “Als moeder schrik je toch wel even wanneer je hoort dat je zoon helemaal in zijn eentje naar Parijs wil fietsen. Het was midden in de coronatijd. Een tijd waarbij je bang voor elkaar was. En dan zo’n avontuur? Nu moet ik wel eerlijk toegeven dat hij goed weet wat hij doet. Hij loopt ook niet in zeven sloten tegelijk. Maar voor de reis hebben we wel afspraken gemaakt. Elke ochtend bellen waar je bent, en elke avond waar je slaapt. En ik had hem een envelop meegegeven met daarin geld. We hadden afgesproken dat als alles helemaal in de soep zou lopen, dat de envelop gebruikt kon worden voor de reis terug naar Groningen. Maar het was niet nodig. Zowel Parijs als Barcelona werden gehaald.”
“In mineur naar huis gereden”
En die fiets werd zondagmiddag gestolen. “Tieme had eerder op de dag gewerkt in Stad, en was daarna een aantal uurtjes gaan studeren in een studiezaal in het Forum. De fiets was daarbij in de kelder geparkeerd. We hadden afgesproken dat ik hem op zou halen. We spreken dan meestal af bij een supermarkt in het Reitdiep. Maar toen kwam er al snel telefoon. Hij vertelde, mam, mijn fiets is weg. Hij had gesproken met de beheerder die daar in een hokje zit, maar die wist van niks. De camerabeelden konden ook niet bekeken worden. Dus uiteindelijk zijn we in mineur naar huis gereden.”
“Het begroot je zo”
Tussen de regels door valt op te maken dat er boosheid is. Wie steelt nu een fiets? En waarom? Dijkman: “Ik dacht, we gaan het er niet over hebben. De focus moet liggen op de examens. Maar ’s avonds in bed, dan begroot het je toch. Ik ben op Marktplaats gaan zoeken of ik misschien een vergelijkbare fiets zou kunnen vinden. Nou, niet dus.”
Tekst gaat verder onder de foto:
De fiets werd maandag flink beschadigd teruggevonden op het Hoofdstation. Foto: Hillegonda Dijkman
“Een stemmetje zei dat ik op het station moest kijken”
Maandagochtend brengt Dijkman Tieme in alle vroegte naar Groningen. “Toen we in Groningen arriveerden hebben we het nog even over de fiets gehad. We hebben afgesproken dat ik de gemeente zou gaan bellen. Zo gezegd, zo gedaan. Uit dat gesprek bleek dat er aangifte gedaan moest worden bij de politie. Ik dacht, verdorie. Wat een werk allemaal. Ik reed inmiddels op de Friesestraatweg richting Zuidhorn. En ik dacht, ik ga terug. Ik ga eens kijken op het Hoofdstation. Een stemmetje zei, dat ik dat moest doen.”
“Hoe blij kun je zijn met een kapotte fiets”
“Ik heb de auto op de Kiss&Ride geparkeerd en ben daar gaan zoeken. Onvindbaar natuurlijk. In het Stadsbalkon raakte ik aan de praat met wat mannen van de gemeente. Ik vertelde hun het verhaal. De meneer zei, wat vreemd. Het Forum heeft toch een bewaakte fietsenstalling? Vervolgens vroeg hij om wat voor fiets het ging. Ik het verhaal vertellen. En hij: die heb ik gezien. Die staat tegen de gevel hier. Er is melding gemaakt dat het rijwiel opgehaald moet worden. Wij naar de plek, en daar stond de fiets. Wel flink beschadigd. De derailleur is kapot, en het achterwiel is stuk. Maar ik was zo blij. Hoe blij kun je zijn met een kapotte fiets hè?”
Nieuwe fietstocht?
Of de fiets ook opgeknapt gaat worden is nog onbekend. En Tieme: “Ja, die was ontzettend blij. Hij had eerder nog gezegd, nee, je hoeft niet naar het station te gaan, mam. Dat hoeft echt niet. Ik ben eigenwijs geweest en heb het wel gedaan. Mooi hè?” Vraag die resteert is of er nog meer fietstochtjes gaan volgen: “Dat zou zo maar kunnen. Tieme heeft straks een lange periode vakantie. Dus het zou zo maar kunnen zijn dat er iets gaat gebeuren. Maar of dat op deze fiets gebeurt, dat betwijfel ik.”
