Eind maart begonnen CBS De Wegwijzer, De Pendinghe, de Bekenkampschool en de Bisschop Bekkerschool aan een bijzonder project: les geven aan Oekraïense vluchtelingenkinderen. Volgens Jolanda Groenewold van De Wegwijzer komt nu bijna een einde aan het ‘project’.
Hoi Jolanda! Hoe kijken jullie terug op de afgelopen drie maanden?
“Het was een hele mooie, maar ook een hele gekke en drukke tijd. Je begint aan iets, waarbij je niet precies weet wat er op je pad komt. Eigenlijk moet je het wiel opnieuw uitvinden. In het begin hadden we iedere dag een andere leerkracht. Iedereen zette zijn of haar beste beentje voor. Maar uiteindelijk bleek dat niet de manier te zijn. En toen hadden we het geluk dat er een leerkracht terug kwam, en die is vervolgens vijf dagen in de week les gaan geven aan de groep Oekraïners.”
Dat biedt heel veel rust en regelmaat, denk ik?
“Klopt. Deze docent is de Oekraïense taal niet machtig, maar door middel van tolken gaat dat prima. En doordat je iedere dag dezelfde persoon voor de klas hebt staan, zorgt dat er voor dat er een hele goede band is opgebouwd. Een paar weken geleden hebben we hier op school een schoolpleinfeest gehouden met een open podium. Wat we niet verwacht hadden, dat gebeurde. Een groep Oekraïense kinderen beklom het podium en begon het Oekraïense liedje te zingen waarmee het land het Eurovisie Songfestival heeft gewonnen. Dat was voor iedereen heel emotioneel. Maar ook een bevestiging dat de kinderen zich hier veilig en prettig voelen. Ze durfden zich te presenteren voor een grote groep kinderen. Het zorgde ook voor heel veel mooie reacties van kinderen uit andere klassen.”
In het begin werden er lessen gegeven in de ochtend. Hoe is dat tegenwoordig?
“De ontwikkelingen hebben niet stilgestaan. Na het Hemelvaartsweekend hebben we er voor gekozen om een splitsing te maken. We hebben te maken met veel nieuwe aanmeldingen, en daarom is er besloten om alle kinderen die 10 jaar en ouder zijn, bij De Pendinghe onder te brengen, waar de kleuters ook al zijn. Wij hebben de middenbouw gehouden, kinderen in de leeftijd van 6 tot 9 jaar. Daardoor kwam er meer ruimte, en zijn we lessen tot 14.00 uur aan gaan bieden. In de ochtend krijgen ze Nederlandse les, in de middag is er Oekraïense les.”
Nu hebben we het over vluchtelingenkinderen. Kinderen die veel hebben meegemaakt, en wellicht ook veel zorgen hebben over familieleden die zich nog in het thuisland bevinden. Hoe gaan jullie daar mee om?
“Onze insteek als team is dat we een veilige haven willen bieden. En we zien dat er heel veel speelt bij de kinderen. We zien dat ze genieten, maar we zien ook dat ze soms emotioneel zijn, dat er veel in hun hoofdjes om gaat. En we zien ook dat er nu op dit moment veel speelt. Hoe gaat de zomer er uit zien? Hoe lang blijft men hier? We zien gezinnen verhuizen naar andere landen. Wat we merken is dat de tolken die we hebben heel belangrijk zijn, dat biedt een houvast.”
Je noemt al even de zomerperiode. Waar kinderen normaal uitkijken naar de vakantie, kan ik me voorstellen dat deze kinderen helemaal niet met vakantie willen …
“De komende periode gaat er sowieso heel veel veranderen. In Groningen komt er één locatie waar de Oekraïense kinderen les gaan krijgen. CBS De Kleine Wereld heeft nu nog twee vestigingen, maar zij gaan verder op één locatie. Het gebouw aan de S.S. Rosensteinlaan komt leeg te staan, en daar krijgt men vanaf september les. Volgende week gaan we dus afscheid nemen van ‘onze Oekraïense kinderen’.”
Dat lijkt me best wel een beetje verdrietig …
“Het is leuk dat je dat vraagt. We hebben regelmatig in ons team op school gepeild, wat vinden jullie er van hoe het gaat. En de reacties zijn positief. De kinderen zijn onderdeel van onze school geworden, en we zijn heel erg trots op wat we de afgelopen periode bereikt hebben. Aan de andere kant weten we ook dat we een tekort hebben aan ruimte. Straks heb je alle expertise op één locatie, en dat is prettig. Om de kinderen niet aan hun lot over te laten vindt er volgende week een kennismaking plaats op de nieuwe locatie. En ook gaan wij een afscheidsfeestje organiseren.”
En de zomervakantie. Wat gaat er dan gebeuren?
“Ik hoop dat deze kinderen aansluiting kunnen krijgen bij de activiteiten die her en der worden georganiseerd. Dat ze leuke dingen kunnen doen, dat ze vriendjes kunnen maken, en dat hun ontwikkeling niet stil zal gaan staan. Dus ik hoop dat organisaties in de stad dat breed op gaan pakken.”
In maart maakte verslaggeefster Mirthe Zuhorn een reportage over het onderwijs aan Oekraïense kinderen op De Wegwijzer:
