Vijf leerlingen van het CSG Augustinus hebben de eerste prijs gewonnen op de Nederlandse CanSat lanceerdag en hebben zich nu geplaatst voor de Europese wedstrijd. Eén van de leerlingen is Nynke van Wijngaarden.
Hoi Nynke! De eerste prijs …
“Ja, echt super! We zijn onwijs blij. We hebben de afgelopen periode heel hard gewerkt. Er waren ontzettend veel goede teams. Afgelopen vrijdag kregen we te horen dat we gewonnen hadden. Dat was een grote opluchting, maar ook overheerst nog wel een beetje het gevoel van het nog niet goed kunnen beseffen.”
We hebben het over CanSat. Een wedstrijd die niet voor het eerst wordt gehouden. Kun je daar iets over vertellen?
“Het komt er op neer dat we de afgelopen periode een satelliet hebben gebouwd. De satelliet is de Sat, en de Can is een verwijzing dat deze niet groter mag zijn dan een colablikje. Het project startte in oktober. Op het Augustinus zijn we met meerdere groepjes begonnen, maar gaandeweg vielen er steeds meer af en bleven wij als enige over. Dat de anderen afvielen kwam door motivatie en tijdgebrek. Wij zitten in vwo 5 en dat is een pittig schooljaar. Wij hebben echter de combinatie gemaakt met het profielwerkstuk waardoor het voor ons wel behapbaar bleef.”
De Nederlandse finale bestond uit een lancering op de Veluwe. Waren jullie daar gelijk voor geplaatst?
“Nee. CanSat is een heel erg technisch project. Er moest niet alleen heel veel geprogrammeerd en gesoldeerd worden, maar de CanSat moest ook ontworpen en in 3D geprint worden. Ook moest de antenne bediend, meetgegevens bewaard en parachutes berekend worden. Daarvan hebben we verslag gedaan. Om de zoveel weken moesten we een report schrijven waarin we aangaven waar we mee bezig waren. In januari volgde het laatste report en toen besloot een jury welke tien groepjes hun satelliet mochten lanceren. Daar zaten wij bij, en dat was natuurlijk al helemaal geweldig.”
Die lancering vond plaats op een militair oefenterrein bij ’t Harde …
“Klopt. Bij de lancering hebben we verschillende gegevens gemeten. De temperatuur, luchtdruk, hoogte en luchtvochtigheid hebben we met meerdere kleinere satellieten uit de grote satelliet gemeten, zodat we deze metingen maar liefst op vier verschillende plekken konden meten om zo een groter oppervlakte te kunnen analyseren. Dit zou in de toekomst kunnen worden gebruikt om bijvoorbeeld de achterkant van de maan te onderzoeken. Na afloop moesten we onze meetgegevens analyseren, een rapport schrijven en voor de eindpresentatie moesten we een videoclip maken. Ook werden er kritische vragen gesteld waarbij we ons moesten verdedigen. En gisteren kregen we te horen dat we gewonnen hadden. Echt super.”
Met als resultaat dat jullie van 20 tot en met 26 juni mee mogen doen aan de Europese wedstrijd …
“Ja. En dat is super tof. Ook omdat we nu toch nog een beetje van een schoolreis hebben. Normaal gaan we in de vijfde klas op reis, maar dat is helaas dit jaar niet door gegaan. Waar we nu precies naar toe gaan, waar de lancering plaats gaat vinden, dat is nog onbekend. Maar we hebben er wel heel veel zin in. Ook omdat we het op gaan nemen tegen leeftijdsgenoten uit verschillende landen. De opzet van deze finale is hetzelfde als wat we op de Veluwe hebben gedaan, alleen is dit uitgebreider.”
Je zei het zojuist zelf al. Je doet dit niet alleen maar je zit in een team samen met Vincent, Esther, Derk Jan en Meike …
“Klopt. En weet je wat ik zo tof vind? Dat we met drie meiden zijn. Toevallig was ik gisteren op een open dag, en als je daar ziet dat bij de technische studies slechts tien procent uit vrouwen bestaat, dan vind ik dat niet oké. Klaarblijkelijk kiezen veel vrouwen voor een opleiding die in de lijn der verwachting ligt, en wordt er niet gekozen voor een technische studie. Terwijl ik denk dat er genoeg meiden zijn die dat wel heel goed zouden kunnen. Dus mijn boodschap is, mocht je twijfelen over een technische studie, probeer het gewoon een keer. Dat zou heel goed zijn.”
