Het lenteweer is in aantocht, de terrassen en grasvelden beginnen vol te raken. Nu de meeste coronamaatregelen zo goed als verdwenen zijn, leven veel mensen weer op. Maar helemaal onbevangen genieten, blijkt toch wat lastig.
We spreken hoogleraar sociale psychologie Arie Dijkstra van de Rijksuniversiteit Groningen. Hij ziet dat de berichtgeving over corona plaatsmaakt voor de oorlog in Oekraïne. Niet alleen in het nieuws, maar ook in de hoofden van mensen.
Groot contrast
Je druk maken om alledaagse beslommeringen terwijl mensen verderop in de wereld vechten voor hun leven. Dat contrast kan heel verwarrend zijn. ‘We zien de hele dag door berichten verschijnen over wat er gebeurt in de wereld. Ondertussen gaat het dagelijkse leven door, maar in je achterhoofd ben je daar toch onbewust mee bezig. Eerder gebeurde dat met corona, nu met de situatie in Oekraïne.’ Dijkstra omschrijft het als een ‘sudderende gedachte’ die steeds op de achtergrond aanwezig is. ‘En dat terwijl we juist hadden verwacht dat we na corona vrij zouden zijn, vrij van zorgen.’
Verschillende reacties
Volgens de sociaal psycholoog zoeken we naar manieren om nieuws dragelijk te maken. Ook wanneer we dat nieuws eigenlijk liever niet willen horen. Kijk je vooral naar de oorzaak van wat er gebeurt, dan kan je heel erg boos worden. Heb je het gevoel dat je er niets aan kunt doen, dan word je vooral somber. ‘Eigenlijk wil je die negatieve emoties niet ervaren’, zegt Dijkstra. ‘Maar tegelijkertijd voelen we de noodzaak om het nieuws mee te krijgen.’
In het Noorderplantsoen spreken we een aantal mensen over hoe zij omgaan met het nieuws. Wat Dijkstra beschrijft, is ook voor hen herkenbaar.
