Het kleinste zwerfvuilmuseum van Nederland, dat te vinden is in de Oosterparkwijk, heeft een upgrade gekregen. Vrijwilligers hebben in het kader van NLdoet de handen uit de mouwen gestoken. Volgens duurzaamheidscoördinator Ellen Beck biedt het museum nu ruimte aan meer voorwerpen.
Hoi Ellen! Voldeed het oude museum niet meer?
“Het oude museum bestond uit een soort letterbox en was te klein geworden, waardoor we niet alle voorwerpen konden tentoonstellen. Bovendien was de opstelling niet ideaal, omdat stof en vuil vrij spel hadden en het museum regelmatig schoongemaakt moest worden. Daarom hebben we besloten om een nieuw museum te bouwen. Qua grootte is het vergelijkbaar, maar vanwege de opstelling kunnen we er meer vondsten in kwijt.”
Hoeveel voorwerpen bevonden zich in het oude museum?
“Het gaat om honderden voorwerpen. Het zwerfvuilteam in de wijk bestaat dit jaar zes jaar. Elke week gaan vrijwilligers op maandag de straat op om afval op te ruimen. Naarmate de tijd vordert, kom je dan ook bijzondere voorwerpen tegen. Op een gegeven moment dachten we, hier moeten we iets mee. Dat is het museum geworden. En dat is zo’n succes, waarbij mensen speciaal er voor langs komen, dat we na zijn gaan denken hoe we dit konden verbeteren.”
Tekst gaat verder onder de foto’s:
Bijzondere voorwerpen. Waar hebben we het dan zoal over?
“Thema’s die spelen in de maatschappij die vinden we ook terug op straat. Wat we vinden is heel breed. Van touwtjes en sliertjes, tot plastic figuurtjes en dobbelstenen. We verzamelen ook zoveel bijzondere voorwerpen dat ons nieuwe museum eigenlijk nu al te klein is. Wellicht moeten we eens gaan nadenken over een thematentoonstelling, dat je op die manier gaat werken.”
Wat is nu het meest bizarre wat jullie zijn tegengekomen?
“Wat wij een heel vreemd voorwerp vinden zijn ’tandenstokers’. Die komen we verspreid door de wijk tegen. En dat roept allerlei vragen op. Blijkbaar zijn er mensen die onderweg naar hun werk hun tanden flossen. Bij zulke voorwerpen denken we echt, hoe kan dat nou? Het zijn van die raadselachtige voorwerpen waarbij je niet weet wat de achtergrond is. Of voorwerpen waarbij je je afvraagt waar de rest is.”
Waar moet ik dan aan denken?
“Van die voorwerpen waarbij je niet weet waar het vandaan komt of wat het überhaupt is. In het museum bevindt zich bijvoorbeeld een soort vingertopje met witte puntjes die uitsteken. Of een bout met een geel handvaatje, of een verlengstuk met een raar uitsteeksel. Het zijn hele vreemde voorwerpen, die we dus op straat tegenkomen, maar waarvan we niet weten waar het bij hoort.”
Je vertelde dat er mensen speciaal naar het museum komen om te kijken. Is het wel eens voorgekomen dat bezoekers zeiden, hè, dat is van mij? Dan ben ik kwijt?
“Nee, nog nooit. Voor ons zijn het interessante voorwerpen. Kijk, als we een speen op straat tegenkomen, dan begrijpen we waar die vandaan komt. Maar hoe verlies je een brillenglas in de bosjes? En wat moet een voetbalpoppetje zonder benen?”
Hoe zagen de werkzaamheden er dit weekend uit?
“We hebben de voorwerpen uit het oude museum gehaald en schoongemaakt. Daarnaast zijn alle items gesorteerd. Vanochtend hebben we het nieuwe museum ingericht en heeft het een plekje gekregen in Het Oude Politiebureau aan de Zaagmuldersweg in de wijk. Het laat op een mooie manier zien wat we aantreffen, maar het is tegelijkertijd ook een stukje bewustwording in wat er allemaal wordt weggegooid of wat men verliest op straat.”
Het museum is te bezoeken tijdens de openingstijden van Het Oude Politiebureau.
