Drie zomers lang was het er een dorre bedoeling. Maar inmiddels kleurt het heideveld naast het Noordlaarderbos weer prachtig paars, met dank aan de regen.
‘Mooie bloeiende heide, fris en fruitig.’ Boswachter Bart Zwiers van Natuurmonumenten zit blij geknield tussen ‘zijn’ plantjes. Het natuurgebied Vijftig Bunder in Midlaren heeft er in jaren niet zo kleurrijk uitgezien.
Het neerslagtekort van de afgelopen zomers zorgde ervoor dat de heide niet goed kon bloeien. Maar laat het hemelwater gieten, zoals dit jaar, en het gewas draait zo weer op volle toeren. ‘De zaden kunnen honderd jaar overleven in extreme droogte. Dus uiteindelijk komt er een moment dat die heide weer opveert. Dit is het jaar,’ vertelt Zwiers.
Niet gezien
De passanten langs het heideveld reageren minder uitbundig dan Zwiers. Geen van hen die wij spreken had het bloeiverschil met voorgaande jaren opgemerkt. ‘Het is dat je het zegt. Ik had het uit mezelf niet gezien hoor,’ aldus Jan Luursema uit Stad.
Liggend in het heideveld klinkt een typische, aanhoudende zoem. Bijen, vlinders, sprinkhanen: je hoeft er niet lang naar te zoeken. ‘Je hebt hier heideplanten, stekelbrem, blauwe knoop, tal van kruiden, maar ook grassen. Dit is het paradijs voor insecten,’ legt Zwiers uit.
Vijftig berkjes per student
Als die insecten maar niet denken dat de heide gratis en voor niks bloeit. Zwiers heeft zijn handen vol aan onderhoud. ‘Van nature wordt heide heel snel bos. Het is ongeveer het moeilijkste natuurbeheer dat er is.’
Om zichzelf te ontlasten, wil hij volgend jaar de hulp inschakelen van de jonge stedeling. Met een grote groep zou hij het veld binnen no-time kunnen ontdoen van opkomende bomen. ‘Als elke student er vijftig van die berkjes voor mij uit zou trekken, dan zijn we hier een heel eind verder.’
Dat is dan weer de keerzijde van zo’n natte zomer: ook de woekerende bomen profiteren ervan.
