Overheidssubsidie voor windturbines verdwijnt voor een groot gedeelte, tussen de dertig en vijftig procent, als winst in de zakken van investeerders. Dat blijkt uit een onderzoek waar RUG-docent en onderzoeker Daan Hulshof een week geleden op promoveerde.
Uit de analyse van Hulshof blijkt dat investeerders in windturbines een stuk minder subsidiegeld nodig hebben, dan ze in de praktijk ontvangen. “Ik heb becijferd dat de overwinsten voor een willekeurig, maar rendabel project meer dan 30 bedragen”, laat Hulshof optekenen op de website van de RUG. “In de praktijk kiezen investeerders hun projecten echter niet willekeurig, maar weten ze juist de meest rendabele projecten uit te kiezen. Hierdoor bedragen de overwinsten van de daadwerkelijk ondernomen projecten zelfs 50 procent.”
De veel te hoge subsidiebedragen zorgen er volgens Hulshof voor dat de overheid meer belasting moet heffen, om de grote hoeveelheid subsidie op te hoesten. “Dit is niet alleen inefficiënt, maar ook ongewenst vanwege de onrechtvaardigheid die ervan uitgaat”, vervolgt Hulshof. “Deze subsidies, grotendeels opgebracht door burgers, zijn bedoeld om een bijdrage te leveren aan het behalen van onze klimaatdoelen en niet om investeerders overmatig te belonen.”
Wind beter meten en bouwvergunningen veilen
Daarom zouden overheden, met name bij windmolenparken op land, volgens Hulshof de windsnelheid op de locatie en hoogte van een molen moeten laten meewegen. Simperweg de gemiddelde windsnelheid op een vaste hoogte in de hele gemeente aanhouden is niet voldoende, zo stelt Hulshof.
Daarnaast opteert Hulshof een veilingsysteem, waarbij investeerders concurreren om een windmolenpark te mogen bouwen tegen het laagste subsidiebedrag: “Een belangrijk voordeel van zo’n systeem is dat de overheid zelf geen inschatting hoeft te maken van de kosten en opbrengsten van projecten. Wanneer de kosten dalen, of investeerders bereid zijn lagere subsidies te accepteren gegeven de kosten, resulteert dit direct in lagere subsidies.”
