Een grote verrassing was het dit weekend voor Chris. Op de eerste modelspoorhobbydag van het seizoen in de Stadskerk aan de Friesestraatweg kreeg hij van de Modelspoorvrienden Noord-Nederland een compleet aangeklede treinbaan cadeau. Volgens Gerben Schutter had Chris tot op het laatste moment niets in de gaten.—
Gerben, hoe is deze verrassing tot stand gekomen?
“Als Modelspoorvrienden Noord-Nederland vinden wij het belangrijk dat kinderen kunnen spelen met modeltreinen. Zo hebben we bijvoorbeeld het kind-project waarbij we modeltreinen of -banen cadeau doen. Door verschillende omstandigheden heeft niet ieder kind op jonge leeftijd de mogelijkheid om met miniatuurtreinen te spelen. Terwijl dat wel heel goed is: je leert bijvoorbeeld je motoriek ontwikkelen, je krijgt technisch inzicht en het is een prachtige hobby om vaardigheden te ontwikkelen. Chris heeft de leeftijd van kind al heel lang achter zich liggen. Hij beweegt zich voort in een rolstoel en is een ontzettend grote treinenliefhebber. En zo is het idee ontstaan dat we als Modelspoorvrienden deze verrassing in elkaar hebben geknutseld.”
Hoe zijn jullie te werk gegaan?
“We hebben hier meerdere jaren aan gewerkt. De tijd ging vooral zitten in het verzamelen van de materialen. De baan bestaat uit N-spoor, wat wil zeggen dat het behoorlijk klein is. Het begon allemaal drie jaar geleden toen een buurvrouw bij mij kwam. Haar man was overleden en thuis stonden er miniatuurtreinonderdelen. Allemaal in de N-spooruitvoering. Het bestond uit rails, boompjes en huisjes. Maar om de baan te kunnen bouwen, hadden we wat meer spullen nodig. Een tijdje geleden kwam er een man bij ons met een doosje met N-locomotieven. Dit wilde hij schenken. Waarbij hij erbij vertelde dat waarschijnlijk niet alles meer werkte. We hebben de locomotieven getest. Een aantal bleken niet gerepareerd te kunnen worden. En de anderen hebben we weer aan de praat gekregen. Dat was het moment dat de bouw van de baan echt kon beginnen.”
Tekst gaat verder onder de foto’s:
Jullie hebben ook een volledige baan gebouwd, hè?
“Chris krijgt een baan waarmee er heel veel mogelijkheden zijn. Ik vertelde al dat hij zich in een rolstoel voortbeweegt. Hij is halfzijdig verlamd en heeft daardoor niet de mogelijkheid om te reiken. De bediening van de baan moest dus zo gemaakt worden dat hij er makkelijk bij kan. Vanuit zijn stoel kan hij de snelheid van de treinen bepalen en kan hij ook de wissels omzetten. De baan omvat een klein stadje, waarbij er een rangeerterrein is, er is een station waar treinen automatisch stoppen, en waarmee met een druk op de knop de trein weer verder gaat rijden. In de huisjes branden lampjes en dat geldt ook voor de auto’s die op straat staan. Zij hebben brandende koplampen.”
En dan het moment van de verrassing…
“Chris komt heel vaak bij ons. Van tevoren had ik meegedeeld dat er een verrassing zou komen. Maar hoe en wat, dat was onbekend. We zijn de dag begonnen met een kop koffie. Dat was gezellig. Ook omdat het de eerste modelspoorhobbydag van het nieuwe seizoen is, is er veel om over te kletsen. Op een gegeven moment zei ik, en dan is het nu tijd voor de verrassing. We zijn naar een tafel gelopen waar een kleed over de baan lag. Chris bleef aanvankelijk wat achter, dus ik zei, geef Chris ook even de ruimte. Toen hebben we het doek weggetrokken en werd de baan zichtbaar. Ik zei, ‘deze baan gaan we weggeven’. En ik vroeg aan Chris, ‘wat vind je van deze baan?’. Hij vond het prachtig. Hij was onder de indruk. Op dat moment klap ik een schoolbord om waardoor de tekst ‘deze treinbaan is voor Chris’ zichtbaar wordt. En toen werd het duidelijk. Mensen begonnen te applaudisseren. En Chris werd emotioneel. Hij zei, ‘jij bent gemeen’.”
Hij heeft helemaal niets in de gaten gehad…
“Klopt. Dat zijn de mooiste verrassingen hè? Overigens wisten maar heel weinig mensen van ons wat er precies ging gebeuren. Maar we hebben iemand heel blij gemaakt. Chris vertelde dat de baan een plekje krijgt in zijn serre. Dat is een mooie ruimte, met veel zon, waardoor hij in de warme deze hobby kan bedrijven. En zoiets maakt een dag geweldig. We zijn dan allemaal grote mensen, maar ik kan je zeggen dat zoiets, als je de blijdschap ziet, ons allemaal raakt. Het brengt emoties los, waarbij je dan even niets uit kunt brengen.”
Je vertelde dat jullie gisteren de eerste modelspoorhobbydag hadden. Was de dag voor de rest ook een succes?
“Absoluut. Mensen konden binnenlopen. Ze konden bijvoorbeeld hun treinen laten rijden op onze 18 meter-modulebaan. En ook de treinenwerkplaats was geopend. Als je een kapotte trein thuis had staan, kon je langskomen om deze te laten repareren. Daar is gebruik van gemaakt. En wat heel mooi is, is dat je alle leeftijden op zo’n dag wel voorbij ziet komen. Kinderen maar ook senioren. Ik vertelde al over het kind-project dat we hebben. Vorig jaar hebben we een baan weggegeven aan een kind die gisteren ook even langskwam. En dat is het mooie van zo’n dag: er wordt veel kennis uitgewisseld. Weet je wat bijvoorbeeld heel leuk was? Een van de leden had een poortje gemaakt waarmee je de snelheid van de trein kon meten. Het is een stukje techniek dat de snelheid op de baan verrekent naar de daadwerkelijke snelheid op het grootspoor. Dat is toch fantastisch?”
Jullie waren gisteren in de Stadskerk. Op datzelfde moment was er op het grote spoor ook de afscheidsrit van de Intercityrijtuigen (ICR) waar NS afscheid van nam…
“Er zijn wel mensen van ons die overwogen hebben om daarbij aanwezig te zijn. Maar het ging om een rit door verschillende landen. Daar aan deelnemen kostte een flinke duit. Wij maken trouwens zo nu en dan wel reisjes. Onlangs zijn we nog in Hamburg geweest waar we een bezoek hebben gebracht aan Miniatur Wunderland. In de ochtend om 08.00 uur waren we daar, en we zijn om 17.30 uur weer vertrokken. Wat was dat prachtig. En toen we weggingen hadden we nog steeds het gevoel dat we niet alles gezien hadden. Genoeg redenen om daar binnenkort weer eens naartoe te gaan.”
