Blaren, zwoegen en emotionele uitdaging maar Groningse 4daagse is evenement met potentie

De Groningse 4daagse zit erop. De afgelopen vier dagen liepen deelnemers routes van 20 en 40 kilometer in en rond de stad. In de voorbereiding op het evenement spraken we met deelnemers Jesse van Mulkom en Peter Bruinewoud. Hoe is het hun vergaan? Hebben zij de tocht volbracht?

Jesse, ’the day after’. Hoe gaat het met je?
“Het gaat op zich prima. Ik woon in de binnenstad, en ben in het begin van de middag naar een koffiezaakje in de buurt gelopen waar een vriendin van mij werkt. Daar heb ik even rustig kunnen kletsen. Wel ga ik het dit weekend rustig aan doen. De afgelopen dagen heb ik vier keer veertig kilometer gelopen. Het was zwoegen, het was afzien, maar het was heel gezellig. Ik kan zoiets iedereen aanraden.”

Wat maakte het zo gezellig?
“Ik liep de afstanden samen met een vriend. Maar wat zo tof is: op dinsdag begin je aan het evenement met een groep mensen die je niet kent. Vier dagen later zijn die mensen bekenden geworden. De veertig kilometer wordt door een kleine groep mensen, enkele honderden, gelopen. Onderweg leer je elkaar kennen, maar je gaat elkaar ook supporten. ‘Je bent er bijna!’ En als je met een wildvreemd iemand gaat kletsen en je hebt vervolgens een mooi gesprek, dan ben je ook zo weer een aantal kilometers verder.”

De vierdaagse is dus daarmee een heel verbindend evenement?
“Absoluut. En dat vond ik echt te gek. Ook de diversiteit aan mensen. Iedere deelnemer heeft zijn eigen motivatie, maar allen hebben hetzelfde doel. En daarmee ontstaat er een groepsgevoel. Het was echt niet makkelijk, maar je sleept elkaar erdoorheen. Daardoor leer je elkaar ook kennen in open en kwetsbare situaties. Ja, heel mooi.”

Vorige week spraken we jou toen je de laatste voorbereidingen trof tijdens een vakantie in Parijs. Toen voorspelde je dat de tweede dag het lastigste zou worden…
“Als ik aan dat gesprek terugdenk, dan denk ik dat ik best wel naïef ben geweest. Ik vond namelijk de derde dag het zwaarste. We liepen die dag 43 kilometer in plaats van 40. Dat doet de organisatie niet met opzet: het is namelijk onmogelijk om vier keer een route van precies 40 kilometer neer te leggen. De laatste kilometers waren voor mij heel zwaar, ook emotioneel. Op het einde liep ik helemaal achteraan de groep. Ter hoogte van Engelbert heb ik toen vrienden gebeld en gezegd dat ik ermee ging stoppen. Vrienden hebben mij toen overtuigd om door te gaan.”

Had je onderweg ook last van fysieke ongemakken?
“Op de tweede dag heb ik last gekregen van mijn knie. Die is overbelast geraakt. Daar heb ik de rest van het evenement last van gehouden. Wel was het zo dat hoe warmer het was, hoe minder de pijn was. De organisatie had qua routes echt haar best gedaan. Er zijn hele mooie routes neergelegd die ook door de weilanden, via gras- en zandpaden liepen. Daarmee was er veel variatie in de ondergrond, wat het een extra uitdaging maakte. Dat viel zwaar op mijn knie. Dus daarom ga ik de komende dagen lekker rustig aan doen.”

De routes. Je benoemt ze al even. Wat was de mooiste route?
“Zonder twijfel de route naar het noorden. Maar ook de route die naar het Roegwold liep, waarbij er de mogelijkheid was om via de vlonders te lopen. De 40 kilometer werd met name gelopen door mensen uit de regio, maar ook door mensen uit het Verenigd Koninkrijk en Ierland. Wat ik hoorde, is dat mensen de provincie echt ontdekt of herontdekt hebben. En dat geldt ook voor mij. Ik ben in Groningen opgegroeid en ken heel veel plekken. Maar toch kom je tijdens zo’n wandeling plekken tegen die je niet kende. Echt fantastisch.”

Voor de organisatie was dit de eerste keer dat zij de Vierdaagse hebben neergezet. Kon je merken dat het de eerste keer was?
“Nee. Er stond een evenement dat ontzettend tof en goed doordacht was. En dat is niet alleen mijn mening, maar ook wat ik van andere deelnemers heb gehoord. Er stond een dijk van een evenement dat alle potentie heeft om door te groeien. Langs de route waren ook veel mensen te bekennen. Ik weet zeker dat er de afgelopen dagen zaadjes geplant zijn die volgend jaar gaan resulteren in meer deelnemers.”

Als je de organisatie tips zou moeten geven: zijn er onderdelen die beter kunnen?
“Ik denk dat de organisatie niet bang moet zijn om zich in de toekomst verder uit te dagen. Dit was goed, maar het mag groter. Men mag echt gaan dromen. Het aanbieden van een extra afstand zou een mogelijkheid kunnen zijn, bijvoorbeeld een 30 kilometer. Maar ook de mogelijkheid om een dagdeel mee te kunnen lopen zou je verder uit kunnen breiden. Ik denk dat de organisatie met dit evenement goud in handen heeft. Of ik er volgend jaar weer bij ben? Hoewel ik er nu nog even niet aan moet denken, zeg ik volmondig ‘ja’.”

Tekst gaat verder onder de foto’s:

Peter, jij liep ook de 40. Heb jij tips voor de organisatie?
“Ik zou vooral de organisatie willen adviseren om goed naar de wandelaars te luisteren. Maak het ook bekend. Ik heb de afgelopen dagen deelnemers uit Spanje en inderdaad ook uit Engeland en Ierland ontmoet. Maar je zou het nog bekender kunnen maken. Van de organisatie begreep ik overigens dat ze op de website de mogelijkheid aan willen bieden om tips in te kunnen sturen. Dat is heel goed. En ik denk dat het goed is om in te zetten op meer reuring en beleving.”

Hoe bedoel je dat?
“Enkele weken geleden heb ik de Nijmeegse Vierdaagse gelopen. In elk dorpje dat je passeerde, was wel iets te doen. Nu zeg ik niet dat Groningen ook die sfeer moet krijgen. Maar het is toch wel leuk om hier en daar wat leuks op de route te hebben. En je zou ook kunnen kijken naar het uitbreiden van het aantal routes. Het aanbieden van een 12 kilometer zou misschien leuk zijn, zodat je kinderen de mogelijkheid biedt om deel te nemen. Maar je kunt ook zeggen: we gaan een 30 kilometer aanbieden. De 20 kilometer is misschien net wat te kort, terwijl de 40 voor sommigen te ver is. De 30 zou dan een prachtige tussenvariant zijn.”

Dan naar je eigen prestaties. Mogen we jou ook feliciteren?
“Helaas. Ik heb het niet gehaald. De eerste twee dagen heb ik volbracht, maar op de derde dag ben ik niet aan de start verschenen. Op beide voeten had ik last van grote blaren waardoor ik niet meer op mijn benen kon staan. Op de donderdag ben ik wel om 04.30 uur opgestaan, maar ik had zoveel pijn. Ik heb nog mijn wandelschoenen aangetrokken, maar door huis lopen ging niet. Het was schuifelen. Toen heb ik besloten om niet aan de start te verschijnen en te kiezen voor mijn gezondheid.”

Wat jammer!
“Absoluut. Ik heb ook een traantje gelaten, en nu ik er met jou over spreek, schiet ik weer vol. Vorig jaar heb ik bij jullie geopperd dat Groningen een vierdaagse moest krijgen. Jullie hebben mij in contact gebracht met de organisatie, met dit evenement als resultaat. En het mag gezegd worden: de organisatie bestaat uit geweldige mensen. Op de eerste dag mocht ik samen met André Pater van de organisatie het lintje doorknippen. En het lukt dan niet om deze bijzondere editie te volbrengen: ja, dat is zuur.”

Heb je enig idee wat de redenen zijn geweest dat het mis heeft kunnen gaan?
“Ik heb mezelf denk ik een beetje voorbijgerend. Dit evenement kwam vrij snel na Nijmegen. Dat is een reden. Een andere reden is dat ik vrij vlot gelopen heb. Ik liep de veertig kilometer in acht uur. Maar omdat er een beperkt aantal deelnemers was, liep er op sommige momenten niemand voor je. Je gaat dan sneller lopen. Ook ben ik wat minder vaak gestopt om pauzes te nemen. Dat zou misschien ook een advies kunnen zijn voor de organisatie: dat je wat meer rustpunten inricht en wat meer watertappunten onderweg beschikbaar stelt. Dat zijn leerpunten.”

Wat vond je van de routes?
“Die waren perfect. Ik ben opgegroeid in Groningen, maar ik ben op plekken geweest die ik niet kende. De eerste dag zijn we naar het Leekstermeergebied gelopen. Prachtig. Heel erg mooi. De tweede dag liep de tocht via Winsum. De derde en vierde dag heb ik niet meegemaakt. Gisteren ben ik nog wel even bij de finish geweest om aanwezig te zijn bij de finish van bekenden. Het was een geweldig groot feest. Het bezorgde mij kippenvel.”

Ga je volgend jaar weer deelnemen?
“Absoluut. De eerste editie van de Nijmeegse Vierdaagse heb ik ook niet uitgelopen. Daarna heb ik die tocht al wel drie keer volbracht. Dus dat belooft wat voor de Groningse editie. Daar ga ik zeker voor. Oh, en weet je wat ik ook mooi vind: het aantal jonge deelnemers. Het zijn niet alleen maar grijze koppies die de tocht lopen. De sport verjongt, en dat maakt mij heel blij.”

Verslaggever Johannes Rienks maakte een reportage over de 4daagse: