Ultraloop Kardingebultra heeft haar limiet bereikt. Organisator Jan Douma van Steenbok Sport laat weten dat het een exclusief evenement moet blijven en dat er daarom volgend jaar een limiet van 120 deelnemers zal gelden. Dit weekend werd de vierde editie van de Kardingebultra gehouden.
Jan, hoe is het dit weekend gegaan?
“We kijken terug op een supermooie editie. Het was ook een zware editie. Door de warmte en het ‘mottige’ weer waren de omstandigheden niet makkelijk. Bij deze editie hadden zich 136 mensen ingeschreven. Daarvan zijn er 110 aan de start verschenen. Dat tien procent niet komt opdagen, dat zien we vaker bij dergelijke wedstrijden. Deelnemers kijken bijvoorbeeld naar de weersomstandigheden en besluiten op het allerlaatste moment om toch niet te gaan.”
Voor de mensen die niet weten wat de Kardingebultra is. Wat is het?
“Het is een evenement dat 24 uur duurt. Gistermiddag om 14:00 uur gaven we het startschot. Op Kardinge hadden we een parcours uitgezet van 6.706 meter. Deelnemers kregen een uur de tijd om deze afstand af te leggen. Onderdeel van het parcours was de Kardingerbult die beklommen moest worden. En dit herhaalde zich elk uur opnieuw. Een dergelijk evenement wordt een ‘Backyard Ultra’ genoemd. Kom je niet op tijd binnen, dan val je dus af. Belangrijk is ook dat je goed getraind bent. Je loopt niet een ‘4 Mijl’ om maar een voorbeeld te noemen. We hebben het over deelnemers die zichzelf flink aan het uitdagen zijn. En al die blije gezichten die we zien, dat geeft ons als organisatie ontzettend veel energie: daar doen we het voor.”
Tekst gaat verder onder de foto’s:
Vorig jaar hadden jullie 77 deelnemers. Dit jaar 110. Het groeit dus flink!
“We hebben de wind flink in de zeilen, dat klopt. Maar weet je wat zo leuk is? Dat is het familiegevoel dat hierbij hoort. Bij deze wedstrijd hebben we het over een strijd. Iemand wint de wedstrijd. Maar gedurende het etmaal is daar weinig van te merken. Sterker nog: men helpt elkaar. Eigenlijk kun je gewoon zeggen dat het een hele leuke groep mensen is die onderweg voedingstips deelt. Pas in de laatste ronde, in het laatste uur, barst de strijd echt los. Op dat moment waren er nog tien deelnemers in touw. Dan wordt er echt gestreden om de eerste plek.”
Nu hadden jullie bij deze editie ook iets leuks ingebouwd in de achtste ronde, hè?
“Dat klopt. We hebben een extra prijs toegevoegd: degene die als snelste het achtste rondje wist af te leggen, won een leuke prijs van onze sponsor. Beschouw het als een soort bergsprint halverwege. Eén van de deelnemers, een jongeman, die is er vol voor gegaan. Na afloop vertelde hij: ‘Ik heb twee keer kans op een prijs. Laat ik er in het achtste rondje vol voor gaan.’ Hij heeft zich helemaal gegeven. Hij kwam als eerste over de streep, maar heeft daarna wel opgegeven.”
Tekst gaat verder onder de foto’s:
De mensen die hieraan deelnemen: wat zijn dat voor mensen?
“Eigenlijk is dat een hele leuke vraag. We hadden bijvoorbeeld een deelnemer uit Luzern uit Zwitserland. Maar we hadden ook twee Polen, een aantal Belgen en Duitsers. Je kunt dus echt spreken over een internationaal deelnemersveld. We hadden hele jonge deelnemers, maar ook oudere deelnemers van in de zestig. De mensen die meedoen aan ultralopen: het is een heel speciaal wereldje. Ze kennen elkaar ook allemaal. En wellicht is dat ook logisch, want bij zo’n wedstrijd loop je bizarre afstanden.”
Ondanks de forse groei in aantal deelnemers hebben jullie wel besloten om de rem erop te gooien…
“Je denkt altijd na over de toekomst. Als organisatie hebben we besloten om het exclusief te willen houden. Daarom zal de limiet volgend jaar op 120 startplekken komen te liggen. Wat wij organiseren is niet niks. Als organisatie willen we deelnemers goed kunnen ondersteunen en helpen. We willen kunnen geven wat deelnemers nodig hebben. Dat lukt met het aantal deelnemers dat we nu hebben. Maar als het meer worden, dan kan ik dit niet meer garanderen. Vergeet ook niet dat wij als organisatie ruim een etmaal in touw zijn, waarbij we ons bed niet zien.”
De afgelopen drie edities werden gewonnen door Hinke Schokker. Vandaag konden jullie een nieuwe winnaar kronen, hè?
“Jort van Zutphen heeft inderdaad gewonnen. Jort is een triatleet uit Weidum bij Leeuwarden. Eerder heeft hij al eens een lange en zware wedstrijd in Griekenland gewonnen. Vandaag was hij bij ons de snelste. En wat je zegt klopt: Hinke wist de afgelopen drie edities te winnen. Daarom mocht zij vorig jaar de bokaal definitief houden. Wij hebben een nieuwe bokaal laten maken. Dit kunstwerk is gemaakt door kunstenaar Niko Fokkelman. Met glas-in-lood heeft hij opnieuw iets heel moois gemaakt. Deze bokaal mag Jort de komende twaalf maanden bewaren.”
Tekst gaat verder onder de foto’s:
We hebben het over een winnaar. Maar is eigenlijk niet iedereen winnaar?
“Ik denk dat dat een mooie uitspraak is. Zo kijken wij er ook tegenaan. Iedereen krijgt bij ons ook wat leuks. Wij delen geen medailles uit. Natuurlijk is een medaille leuk, maar uiteindelijk belandt dit stuk metaal toch op de grote bult. Wij delen daarom ‘badges’ uit. Deze kun je bijvoorbeeld op je tas naaien. Een behoorlijk uniek aandenken dus.”
Een fotograaf was dit weekend voor ons aanwezig. Hem viel op dat veel toeschouwers meeleefden. Hoe bijzonder is dat?
“Ik denk dat dit element de Kardingebultra uniek maakt. Juist dit element maakte het voor veel deelnemers extra leuk: dat ze werden aangemoedigd, dat ze werden gesteund. Vanochtend rond 07:00 uur zaten de eerste toeschouwers al op ligstoelen de deelnemers aan te moedigen. En jongeren die natte sponzen aan de deelnemers gaven. Hoe geweldig is dat? De deelnemers zijn normaal gewend om in stilte te lopen. En hier werden ze op handen en voeten gedragen. Dat is een heel mooi element dat deze Groningse editie heel bijzonder maakt.”
