Olivier leidt Student & Stad: “Als ik iets oppak dan ga ik er vol voor”

De fractie van Student & Stad wordt sinds kort geleid door Olivier van Schagen. Maar wie is hij precies? En wat zijn zijn doelen en ambities in het komende jaar dat hij fractievoorzitter is?

Olivier, op het moment dat ik jou spreek genieten veel mensen van de meivakantie. Maar je bent deze week niet op vakantie, toch?
“Ik ben deze week gewoon in Groningen inderdaad. Het klopt dat de politiek deze week geen vergaderingen heeft. Maar dat wil niet zeggen dat er geen werk is. Zo’n week is eigenlijk ideaal om alles op een rijtje te zetten. Om die dingen te doen waar ik normaal niet aan toe kom, of waarvan ik de afgelopen weken gemerkt heb dat ik daar nog wat energie in moet steken. Maar ik ben niet de hele dag aan het werk hoor. Ik heb ook ontspanning. Sinds kort speel ik gitaar. Zowel elektrisch als akoestisch. Dat vind ik prachtig om te doen.”

Student & Stad
De fractie van Student & Stad is sinds 1994 in de gemeenteraad vertegenwoordigd. Bij de laatste verkiezingen haalde de partij drie zetels, wat nog nooit eerder in de geschiedenis van de partij was voorgekomen. Om zoveel mogelijk jongeren de kans te bieden politieke ervaring op te doen, wordt er doorgewisseld. Dit betekent dat raadsleden na twee jaar het stokje overdragen. Een fractievoorzitter vervult deze functie maximaal een jaar.

Wie is Olivier van Schagen?
“Ik ben 22 jaar en ik studeer Bedrijfskunde aan de Rijksuniversiteit. Ik ben in 2002 geboren in Den Bosch en ik ben getogen in Rossum. Rossum is een dorpje met zo’n 2.800 inwoners en ligt in het zuiden van de provincie Gelderland aan de zuidoever van de rivier de Waal. Het gebied is onderdeel van de Bommelerwaard. Na mijn vwo-opleiding ben ik op mijn zeventiende uit huis gegaan en ben ik naar Groningen verhuisd. Het was een hele bewuste keuze om in Groningen te gaan studeren. Ik ben gaan Googelen wat de leukste studentenstad is. Ik las dat er in Groningen veel studenten wonen, dat in het dagelijks leven veel om studenten draait en dat er geen sluitingstijden in de horeca zijn. Ik dacht, daar moet ik heen. Ondanks dat ik op dat moment nog maar twee keer in Groningen was geweest. Dus het was helemaal geen logische keuze, maar als ik er zo op terugblik is het wel een ontzettend goede keuze geweest.”

Bedrijfskunde staat in principe niet naast de politiek. Hoe ben jij bij Student & Stad terecht gekomen?
“Eigenlijk komen er dan verschillende lijntjes bij elkaar. Ik vind best wel veel dingen leuk. Ik geef toe dat dit soms ook een valkuil kan zijn. Een vriend van mij was enkele jaren geleden actief binnen Student & Stad. Hij was druk bezig met de campagne in de aanloop naar de gemeenteraadsverkiezingen. Hij vroeg aan mij of zoiets niet iets voor mij was. En eigenlijk klopte op dat moment alles. In die periode, en dat gebeurt overigens nog steeds, zie ik dat veel studentenhuizen omgebouwd worden naar studio’s. Dus je moet je voorstellen. Als vriendgroep woon je goed en gezellig in een huis. Door een verhuurder word je vervolgens uitelkaar getrokken. Dat vind ik erg. Ik vind daar dus iets van. De gemeente is een instantie die daar iets tegen kan doen.”

Om de situatie te verbeteren was het een logische stap om de politiek in te gaan zeg je dus?
“Ja, eigenlijk wel. Het is een voorbeeld van iets wat mij persoonlijk raakte. De gemeente kan aan de hand van vergunningen daar iets aan doen. Tegelijkertijd is actief zijn in een politieke partij niet zomaar iets wat je even oppakt. En dan moet ik wel zeggen dat dit juist het fijne is aan Student & Stad. Men kijkt naar elkaar om en je wordt bij de hand genomen om je zo goed mogelijk voor te bereiden. Ik ben nu vier jaar actief. In het begin heb ik in de denktank gezeten. Op een gegeven moment ben ik doorgestroomd naar de fractie. Vanuit de partij kreeg ik een buddy die mij ontzettend goed heeft ingewerkt. Ook heb ik veel ondersteuning gekregen vanuit de griffie. En de partij organiseert veel debat- en mediatrainingen. En ik denk dat dit zijn vruchten afwerpt. Volgens mij kun je gerust zeggen dat Student & Stad de laatste jaren goede raadsleden heeft geleverd, die ondanks de kortere periode dat ze actief zijn, goed hun mannetje staan.”

Een fractievoorzitter heeft vaak een doel, een ambitie wat hij of zij wil bereiken. Wat wil je bereiken?
“Ik wil onder andere voortzetten wat mijn voorganger Daan (Daan Swets, de vorige fractievoorzitter, red.) in gang heeft gezet: en dat is dus de situatie op de woningmarkt voor jongeren en studenten verbeteren. Ik noemde al even het verdwijnen van de traditionele studentenhuizen wat een grote zorg is. Maar ook het realiseren van nieuwe woningen. De ambities om woningen te realiseren op de Zernike Campus zijn goed. In de praktijk zien wij dat die woningen met 800 euro per maand onbetaalbaar zijn. Ik wil mij er voor in gaan zetten dat er betaalbaar gewoond kan worden. Maar ook dat er, ongeacht een relatie, makkelijk samengewoond moet kunnen worden. Dat scheelt in de kosten, maar het is ook voordelig op het gebied van mentaal welzijn en eenzaamheid.”

Iets zegt mij dat dit niet het enige punt is…
“Ik maak mij ook best wel zorgen over het evenementenbeleid in de gemeente. Groningen is van oudsher een bruisende stad. Maar dat staat onder druk. Het aantal geluidsdagen wordt voor verschillende locaties omlaag geschroefd. Er mogen minder festivals georganiseerd worden. Maar ook dat dance-evenementen tot maximaal 23.00 uur mogen duren. En als klap op de vuurpijl gaat er onderzoek gedaan worden naar de sluitingstijden in de horeca. Een meerderheid in de raad is hier op voorhand al geen voorstander van, maar het wordt wel onderzocht. Ik vind dat bizar. Zo’n onderzoek kost tenslotte geld en arbeidskracht. En ik wil me ook inzetten om de kloof tussen Stadjer en student te verkleinen.”

Hoe bedoel je dat?
“In mijn beleving leven Stadjers maar ook studenten in hun eigen bubbel. Doordat er weinig raakvlakken zijn kan dit tot conflicten leiden. Ik denk dat het belangrijk is dat dit contact verbeterd waardoor er meer begrip voor elkaar ontstaat. Neem bijvoorbeeld studentenvereniging Vindicat. Zij vieren dit jaar hun lustrum en organiseerden afgelopen week allerlei activiteiten, waarbij ze bijvoorbeeld met groepen inwoners op de Grote Markt zijn gaan eten. Ik denk dat er op dat vlak ook een rol is weggelegd voor de gemeente om een organisatie als WIJS steviger in positie te brengen.”

WIJS staat voor Wijkinzet door Jongeren en Studenten. De organisatie geeft jongeren de kans om van betekenis te zijn voor de gemeente. Dat gebeurt op dit moment onvoldoende?
“Het is meer de zekerheid waar ik mij zorgen over maak. Deze organisatie wordt niet structureel gefinancierd. Ze hebben afgelopen jaar een bedrag gekregen van 200.000 euro om activiteiten op te kunnen zetten, maar voor het komende jaar is het onduidelijk wat ze kunnen verwachten. Die onzekerheid zet geen zoden aan de dijk. Maar ik moet ook even denken aan Groningens Ontzet op 28 augustus. Bij dit feest zijn nagenoeg geen studenten betrokken. Ik vind dat zonde. Daarom voeren we als partij ook gesprekken met de Koninklijke Vereeniging Voor Volksvermaken. Hoe kun je de studenten betrekken bij deze dag? Hoe kun je ervoor zorgen dat we samen vieren dat Carl von Rabenhaupt de bisschop van Münster verjoeg? In plaats van dat studenten nu hun schouders ophalen bij Groningens Ontzet. Dat kan echt beter.”

Gaat je dit lukken in de komende twaalf maanden?
“Goh. Ik ben niet in mijn eentje Student & Stad. We hebben met ons vijven een hele leuke en capabele fractie. En ik hoop oprecht dat we veel kunnen bereiken. We gaan daar in ieder geval ons best voor doen. Sowieso gaat het natuurlijk een bijzonder jaar worden. Volgend voorjaar vinden de gemeenteraadsverkiezingen plaats. Of ik ook lijsttrekker word voor de partij is nog onbekend. Maar de aanstaande verkiezingen zullen natuurlijk een steeds belangrijker onderdeel worden, wat ook weer super leuk is.”

Tussen de regels door hebben de lezers van dit interview al een beetje een indruk gekregen wie je bent. Maar als ik je nu vraag om een aantal karaktereigenschappen te noemen die jou omschrijven. Waar denk je dan aan?
“Ik denk dat ik best wel een enthousiaste jongen ben. Ik vind ook veel dingen leuk. Maar als ik iets niet leuk vind, begin ik er niet aan. Ik denk dat het doen van gekke dingen doen ook wel bij me past. Ik bedoel, dat je op je zeventiende uit huis gaat, en dat je op je 21ste gemeenteraadslid wordt. Welke jongere kan dat nu zeggen? En ik ben ook wel iemand dat als ik iets oppak, dat ik er ook vol voor wil gaan. En het ook zo goed mogelijk wil doen. Ik ben ook niet bang om keihard op mijn bek te gaan. Ik kan mezelf goed herpakken, waardoor ik er sterker uit kom. Daarnaast heb ik oog voor het menselijke. In de politiek bijvoorbeeld. Als je in debat bent moet je altijd voor ogen houden dat je in gesprek bent met mensen en dat de onderwerpen over mensen gaan. Dat vind ik heel belangrijk.”

Het doen van gekke dingen, vertel je. Kan je avontuur naar Oekraïne daar ook onder geschaard worden?
“Goh. Dat was in 2022. Kort na het uitbreken van de oorlog. Een vriend van mij zei dat hij die kant op wilde gaan. Hij zamelde geld in om hulpgoederen in te slaan. Die heeft hij naar de grensstad Przemyśl gebracht. Op de terugweg heeft hij vluchtelingen mee teruggenomen die hier zijn ondergebracht bij gastgezinnen. Ik dacht, dit moet ik ook doen. Op de derde of vierde rit ben ik meegegaan. We hadden 1.400 euro opgehaald en hebben daar hulpgoederen naar toe gebracht. De oorlog die daar woedt (…) ik vind het heel oneerlijk. En alles in mij zegt dat ik moet helpen. En wat daar gebeurt, en wat de bevolking er overkomt. Het is niet voor te stellen. Echt niet.”

Ben je een wereldverbeteraar?
“Zo’n actie als heen en weer rijden naar Oekraïne, die past bij me. Maar toch zou ik mezelf niet perse een wereldverbeteraar willen noemen. Wel hoop ik in de nadagen van mijn leven te kunnen zeggen, of de balans op te kunnen maken, dat ik goede dingen heb gedaan. Dat ik mijn steentje heb bijdragen aan een mooiere en betere samenleving.”

Ik wil nog even naar je maidenspeech vorig jaar april. Een maidenspeech is je eerste bijdrage in de gemeenteraad waarbij je niet door andere raadsleden onderbroken mag worden. Daarin vroeg je aandacht voor de afstand die er bestaat tussen jongeren en politiek…
“Klopt. Nu klink ik even heel oud, maar toen ik jong was, was het gemeentehuis vooral de plek waar je om de zoveel jaar een nieuw paspoort haalde. En eens in de vier jaar verschenen er in het straatbeeld borden met foto’s van oude, witte mannen op wie je kon stemmen. De afstand tussen politiek en jongeren is best wel groot. En toch, als je je er in verdiept, gebeuren er een hoop mooie en goede dingen in de gemeente. De overheid doet in het algemeen best wel veel goede dingen.”

Maar?
“Het gemak waarmee er regels worden opgetuigd, baart mij zorgen. Een voorbeeldje. Vorig jaar tijdens het EK, toen schermen niet vanaf straat zichtbaar mochten zijn in de Poelestraat omdat er anders sprake zou zijn van een evenement. Op zo’n moment vind ik dat de menselijke maat zoek is. Idem dito bij het opzetten van een groot scherm op de Grote Markt. Als je dat zo ingewikkeld maakt, dan zal een organisator uiteindelijk wel zeggen er geen zin meer in te hebben. Met zijn allen vormen we Groningen, waarbij het belangrijk is dat regels in balans zijn. Als jongere kan ik dit verbeteren door me er mee te bemoeien. En ik zou elke jongere dit ook willen adviseren. Bij voorkeur uiteraard via Student & Stad, waarbij je op een hele goede manier gecoacht wordt.”

Bedoel je misschien ook dat de schaduw van de Tweede Kamer over je antwoord heen hangt?
“Ja, eigenlijk wel. Door fragmenten die ons via verschillende kanalen bereiken lijkt de Tweede Kamer soms meer op een circus. En dat schaadt het vertrouwen. Wat ik zie is dat er in de landelijke regering vooral pleisters worden geplakt om op korte termijn symboolwinst te behalen, terwijl er over de lange termijn helemaal niet wordt nagedacht. Bijvoorbeeld op het gebied van duurzaamheid, wat ik een belangrijk thema vind. De schreden die op dit onderwerp worden gezet, daar begrijp ik helemaal niets van. Gelukkig gaat het in de Groningse gemeenteraad er een stuk professioneler aan toe.”

Twee weken geleden werd op deze plek het afscheidsinterview met Daan Swets gepubliceerd, je noemde zijn naam al even. Hij had een advies voor jou. Hij vertelde dat het belangrijk is dat je vooral je eigen ding moet doen. Dat het heel verleidelijk is om in de rol van fractievoorzitter op iemand te gaan lijken. Maar dat het juist belangrijk is om geen dingen te doen die niet bij jezelf passen. In de politiek zijn er volgens Swets genoeg mensen die niet echt zijn…
“Ik denk dat Daan dat heel mooi gezegd heeft. Ik denk dat ik ook iemand ben die trouw wil blijven aan zichzelf. En ik hoop dat ik vanuit mijn enthousiasme andere mensen aan kan steken. Iedereen heeft een eigen persoonlijkheid. Dat is uniek. Laat dat vooral zien, en wees daar trots op.”

Je begon dit gesprek met te vertellen dat je sinds kort gitaar speelt. Is het spelen van muziek, vrolijk of triest, een goede metafoor voor de persoon Olivier van Schagen? Het ritme van de muziek, waarbij de manier waarop de snaren worden aangeslagen elk stuk zijn eigenheid geeft, iets waar je trots op mag zijn?
“Het komt wel dicht in de buurt. Wie begint nu op zijn 22ste gitaar te spelen? Nou, ik dus. Omdat ik het leuk vind, gooi ik er veel enthousiasme en energie in. Nummers van Fleetwood Mac en Pearl Jam vind ik bijvoorbeeld fantastisch om te luisteren en te spelen. En in die zin is een gitaar een mooie metafoor voor als je iets wilt, dat je er vol voor moet gaan. In principe is alles in het leven haalbaar. Als je maar wilt.”