Harense Patricia stond bij Claude op podium Songfestival

Een echte droom die uit is gekomen voor Songfestival-fan Patricia Kuijk (32) uit Haren: zij was onderdeel van de Nederlandse act. In Bazel stond ze op het podium bij Claude toen hij zijn C’est La Vie ten gehore bracht. Het is nog altijd even landen voor Patricia, een week na de grote finale.

Ze was zaterdagochtend bij Haren Doet op OOG Radio te gast om terug te blikken: “iemand had via-via mijn telefoonnummer gekregen en opeens kreeg ik in de voorjaarsvakantie een belletje over een geheimzinnige boeking”, herinnert ze zich van de start van het avontuur. Zonder exact te weten waar ze ja op zei -Patricia wist alleen dat ze niet thuis zou slapen- ging ze het avontuur aan.

C’est La Vie wordt gelekt

Net als een groot deel van Nederland hoort Patricia het nummer op een onverwacht moment voor het eerst: toen het eind februari via sociale media werd uitgelekt. “Toen dacht ik: ik wil het nummer nu ook wel even horen.”

Maanden van voorbereiding volgden tot Patricia en de rest van de Nederlandse delegatie twee weken voor het Songfestival naar Bazel vertrokken. Een drukke periode. “Je wordt zo geleefd”, zegt ze. “Het was in één woord genieten. Je beseft je hoeveel erbij komt kijken. Backstage heb je bijvoorbeeld een heel team mensen die in sporthouding klaarstaan om in letterlijk vijftig seconden het podium om te bouwen van de ene naar de andere act. Daar heb ik echt bewondering voor.”

Op het podium

Dan is het zover: Patricia mag met Claude het podium op. Ze was direct van de zanger onder de indruk: “hij heeft een mooie persoonlijk. Heel warm en muzikaal en hij is echt geweldig, hij heeft er een extra fan bijgekregen.”

Naast het vioolspel komt ook de zogeheten staging er nog bij, oftewel: wat Europa en de rest van de wereld op televisie zien. Een extra uitdaging bij de Nederlandse act van dit jaar was dat nagenoeg de hele act in één camerashot werd gefilmd. Patricia: “wij hebben als violisten zelfs een choreografie. Niet zozeer danspasjes, maar met je gezichtsuitdrukking en wanneer de camera je filmt en jij in de camera moet kijken. Ik zal ook nooit vergeten, wanneer ik het lied hoor, op welk stuk ik van het podium af ging.”

“Toen we te horen kregen dat we doorgingen naar de finale hebben we zo’n feest gevierd”, zegt Patricia. In de vier dagen tussen de halve finale en de grote show op zaterdag mocht ze zichzelf ook nog écht even laten horen, want op het Eurovisie Songfestival is alleen de zang op het podium live; de muziek komt van een geluidsband. “We hebben nog een showcase gegeven met daarbij ook nog JJ uit Oostenrijk, we deden een akoestische versie van C’est La Vie en hebben als strijkers nog even kunnen laten horen dat we echt wel kunnen spelen.”

Dinsdag gewoon weer aan het werk

Patricia is op haar vierde begonnen met het bespelen van de viool. “Eindelijk in mijn ogen, want ik heb een hele muzikale broer en zus. Zij begonnen op de muziekschool in Haren, en toen moest en zou ik van mezelf ook. Ik ben nog steeds uitvoerend musicus en treed op met een duo-partner en pianist.”

Ze gaat ook nog steeds naar school, want Patricia is muziektherapeut in opleiding. En de plicht roept, optreden voor 200 miljoen kijkers of niet: “zodra het Songfestival afgelopen was ben ik teruggegaan naar mijn stageplek in Groningen en teruggekeerd naar mijn palliatieve cliënten in Groningen. Zij vonden het ook echt helemaal geweldig!”

In het radio-interview vertelt Patricia meer over haar ervaring, en hoe ze tijdens het spelen reageerde toen Claude tijdens de finale de verkeerde tekst zong. Luister het gesprek hier: