‘Tranen in de ogen’ tijdens laatste koersdag op drafbaan

Grauw en regenachtig kondigt de eerste zondag van augustus zich aan. Maar zodra het hek in het Stadspark los is, valt er geen druppel meer. Biertjes worden getapt, broodjes kroket vinden hun weg naar de innerlijke mens. En natuurlijk wordt er weer volop gewed. Voor de laatste keer.

Na honderd jaar kwam er zondag definitief een einde aan de paardenraces in het Stadspark. Per heden zal het drafbaanterrein alleen nog worden gebruikt voor evenementen, zo besloot het gemeentebestuur eerder.

Tranen in de ogen

Voor vaste bezoeker Tina Veenema (80) is het niet gemakkelijk. ‘Ik had de tranen in mijn ogen toen ik net door het hek heen kwam. Het is afscheid nemen, het is voorbij.’ Na 68 jaar zoekt ze zondagmiddag voor de laatste keer een plekje op de tribune. ‘Die sfeer, die gezelligheid, dat ga ik het meeste missen.’

Zo ook Rieks Roggen, die net als Veenema meer dan een uur voor aanvang van de races aanwezig is. ‘Het was altijd gezellig hier. Soms zag je helemaal geen paarden, dan zat je meer aan het bier dan naar de paardenkoersen te kijken,’ grapt de 68-jarige.

Roggens vader nam hem al mee naar de drafbaan toen hij een jaar of tien was. ‘Dit is nostalgie voor mij.’

 

Eén van de negen races van afgelopen zondag (Foto: Bram Koster)

 

Voor het eerst

Er zijn zondag ook veel bezoekers voor het eerst, zoals ‘heel grote paardenfan’ Nina Snijders (27). ‘Ik wilde de laatste keer natuurlijk niet missen.’

Of Sander van Dijken (30) en zijn vriendengroep, die diverse redenen aanhalen voor hun komst. Van ‘even weg bij de vrouw’ tot ‘een keer wat anders dan voetbal’. Maar vooral: ‘we hoorden dat vandaag de laatste keer is. Dus kwamen we toch maar even een keer kijken.’

“Geen tactiek. Gewoon helm op en gaan.” – Sander van Dijken, bezoeker

Op tafel staan de nodige bekers bier, waar de mannen dorstig van drinken tijdens het invullen van hun voorspellingen. De tactiek? ‘Geen tactiek. Gewoon helm op en gaan,’ zegt Van Dijken.

Fokkersdroom

En dan gaat het echt beginnen. ‘Paarden zijn gestart. Hoog tempo in de aanvangsfase,’ klinkt de stem van commentator Martin de Waal door de luidsprekers.

De Waal is één van de vaste commentatoren van de afgelopen decennia. Vandaag verzorgt hij het commentaar voor alle negen koersen, waaronder de jaarlijkse Sweepstakes. ‘De winnaar van de Sweepstakes gaat echt de jaarboeken in. Een heel bijzonder moment, daar droom je als fokker van,’ weet De Waal.

 

Commentator Martin de Waal kijkt uit over de drafbaan (Foto: Bram Koster)
Twee keer mis

Leunend over het hek, met uitstekend zicht op de baan, treffen we Daan Aalberts (71). De finishende paarden denderen voorbij, maar niet in de juiste volgorde. ‘Tot nu toe nog niks gewonnen. Twee keer mis.’ Aalbers mag dan ervaren gokker zijn, vandaag zit het tegen. ‘Hopen op betere tijden,’ relativeert hij.

Net zoals de man wel begrip kan opbrengen voor de sluiting van de drafbaan. ‘Het is jammer, maar onvermijdelijk. De laatste jaren was het een aflopende zaak. Vroeger zaten alle tribunes hier vol, maar dat is niet meer zo.’

 

Vaste bezoeker Daan Aalberts (Foto: Bram Koster)

 

Doodzonde voor cultuur

Kees de Bock, bestuurslid van de Koninklijke Harddraverij & Ren Vereniging Groningen, staat met ‘gemengde gevoelens’ naar de koersen te kijken. ‘Het is een prachtige dag, met heel veel publiek. Tegelijkertijd is het enorm zonde dat we hier moeten vertrekken,’ stelt hij.

Helemaal begrijpen doet hij het besluit van de gemeente nog steeds niet. ‘Een combinatie van evenementen en drafsport is altijd mogelijk gebleken. Het verbaast ons als bestuur nog altijd dat dat nu niet meer kan. Voor de cultuur, historie en sportbeleving in Groningen is dat doodzonde.’

Vliegende boodschap

Halverwege de middag, iets na tweeën, stoten toeschouwers elkaar aan. Er wordt gewezen richting de hemel, waar plots twee vliegtuigjes verschijnen. ‘Einde 135 jaar drafsport,’ fladdert achter het eerste vliegtuig. ‘Schaam u diep B&W,’ vervolgt vliegtuig nummer twee.

 

Twee vliegtuigen met boodschap vlogen zondag boven de stad (Foto: Bram Koster)

 

‘Dat is een donatie van een sponsor,’ vertelt De Bock. ‘Die was zo geïrriteerd over de gang van zaken dat hij op deze manier de burgemeester, wethouders en alle Groningers ervan probeert te overtuigen dat het een schande is dat de drafsport uit Groningen moet verdwijnen na 135 jaar.’ Van die 135 jaar speelde zich bijna honderd jaar af op de meest recente locatie, in het Stadspark.

Groot verlies

Ook Paul Mulder, voorzitter van de Stichting Nederlandse Draf- en Rensport, spreekt van ‘een heel groot verlies’ voor de drafsport. ‘De hele regio Noord moet nu terugvallen op twee grasbanen, Eenrum en Aduard.’

Hoe minder banen, hoe minder dravers, hoe minder fokkers, hoe minder weddenschappen. Dat is Mulders grootste vrees. ‘Dus gaan we promoten om frequenter te koersen op de grasbanen, zeker in het Noorden.’

 

Toeschouwers kijken naar de allerlaatste Groningse paardenkoersen (Foto: Bram Koster)

 

Zonnetje in je geheugen

Zo was het zondag een middag van gemengde gevoelens onder de 1200 aanwezigen. Er werd getreurd, maar vooral genoten, geapplaudisseerd en getoost. Want, zoals vaste bezoeker Wilma Pascha (85) omschrijft: ‘Zo’n laatste dag moet als een zonnetje in je geheugen staan.’

 

Maandagmiddag verschijnt er bij dit artikel nog een videoreportage.