Jongeren wachten lang met het zoeken van hulp bij psychische stoornis.
Na het ontstaan van een psychische stoornis duurt het vaak erg lang voordat jongeren hulp zoeken. Dat blijkt uit onderzoek van socioloog Dennis Raven van het UMCG. Bij volwassenen was al eerder aangetoond dat mensen vaak jaren wachten met het zoeken van hulp. Raven onderzocht voor het eerst hoe lang het duurt voordat jongeren professionele hulp zoeken. Als mogelijke verklaring hiervoor noemt Raven dat de symptomen niet altijd worden opgemerkt. Dit kan zijn omdat de omgeving er geen last van heeft of omdat ze worden ervaren als onderdeel van de persoonlijkheid. (‘zo is hij/zij nou eenmaal’). Ook is het mogelijk dat jongeren strategieën ontwikkelen om met de symptomen om te gaan. Zulke strategieën werken vaak minder goed naarmate het leven meer zelfredzaamheid vereist, waardoor later alsnog behoefte aan zorg ontstaat,
Jongeren zij voor toegang tot de zorg afhankelijk van hun ouders en leerkrachten, dus is het belangrijk dat zij de psychische problemen van jongeren leren herkennen.
De 46-jarige Curt E. is veroordeeld tot tbs met dwangverpleging voor de moord op zijn…
Het gemeentebestuur heeft drie toekomstperspectieven voor de Hortus Botanicus in Haren vastgesteld. De gemeenteraad kan…
WIJ Groningen organiseert komende woensdag 10 december een lichtjeswandeling in de Schilderswijk. De deelnemers ontdekken…
Agenten hebben woensdagavond tijdens een verlichtingscontrole in Paddepoel een 15-jarige jongen aangehouden die een machete…
De voormalige Poelepoort in Groningen staat afgebeeld om de nieuwe Zilveren Dukaat van de Koninklijke…
De raadsfracties van CDA en D66 maken zich zorgen over de toename van de bijplaatsingen…
Bekijk reacties
En dan gaan ze uiteindelijk naar de Jeugd GGZ en dan komen ze op wachtlijsten te staan van minimaal 3 maanden. Vooral de pubers zouden ook gewoon toegang moeten hebben tot de reguliere GGZ, dat zou de Jeugd GGZ ontlasten en kunnen ze meer jongere kinderen behandelen en pubers hebben over het algemeen meer behoefte aan een volwassene benadering dan kinder benadering.
En hoeveel volwassenen denk jij dat er zijn, welke eveneens wachten op een op plaats bij de reguliere GGZ? Steeds meer volwassenen en steeds meer jongeren kunnen de wereld van het moeten niet aan. Te vaak en teveel hooggespannen verwachtingen niet waar kunnen maken, werken en het gelijktijdig opvoeden van kinderen niet aankunnen, werkgevers welke hun vraagtekens zetten bij de inzet van werknemers, ouders welke rollebollend met leraren over straat gaan omdat de uitslag van bijvoorbeeld een CITO toets niet de uitslag geeft welke ouders van hun kind van tevoren zouden willen zien, enz.enz. En wie zijn het slachtoffer daarvan?
Het zou wenselijk zijn om de oorzaak aan te gaan pakken en niet het gevolg, waardoor wachtlijsten in de toekomst kleiner kunnen en zullen gaan worden.