Foto: Voorgevel Beth Zekenim, naast de voordeur de nog afgedekte gedenksteen
Op 1 september wordt een gedenksteen onthuld voor de voormalige bewoners van het Joodse bejaardentehuis Beth Zekenim, aan de Schoolholm nummer 26.
Op 9 maart 1943 werd het gebouw door de Duitse bezetter ontruimd. De bewoners, directrice Rosalie Alida Mozes en twee personeelsleden werden afgevoerd naar Westerbork. De meesten van hen werden op 17 maart 1943 op transport naar Sobibor gesteld.
Na de bevrijding in 1945 diende het huis als eerste opvang voor terug gekomen Joodse Groningers. In 1948 vestigde de distributiedienst van de PTT er zich. Op dit moment is het gebouw onder beheer van Joop Woldring. Als bejaardentehuis kan het gebouw al sinds 1982 niet meer fungeren vanwege de brandveiligheids.
De gedenksteen is ontworpen door beeldend kunstenaar Olga Wiese, die meer dan twintig jaar lang in het gebouw woonde en werkte. De onthulling zal geschieden door Frits Grunewald, voorzitter van de Joodse Gemeente Groningen. Daarna wordt in de synagoge aan de Folkingestraat een toespraak gehouden door Winnie van Hasselt, dochter van bestuurslid Ben van Hasselt van Beth Zekenim. Ook is zij ver familielid van de bewoners Izaak Bamberger, Jantje van Hasselt en Betje Zuidema-van Adelsberg.
Omstanders hebben zaterdagavond aan de Turfsingel een persoon uit het water gered. De persoon was…
Een meisje is zaterdagmiddag gewond geraakt bij een verkeersongeluk op de Kerkstraat in Haren. Dat…
Hoogkerk is tijdens de meivakantie het mekka voor de Nederlandse jeugdschakers. Zaterdag begon het Nederlands…
In de wijk Beijum was er de afgelopen jaren veel belangstelling voor de grote rommelmarkt.…
Het is topdrukte zaterdag bij de bakkers in de gemeente. In Ten Boer zijn de…
In een woning aan de Lindenlaan in de Oosterparkwijk heeft zaterdag aan het einde van…
Bekijk reacties
pffff weer een gedenksteen, nu weten we het wel zeg
Voor dit verschrikkelijke stuk geschiedenis kun je nooit genoeg gedenkstenen hebben.
Er zou ook wel eens een gedenksteen geplaatst mogen worden voor de Nederlanders die armoede, honger en koude hebben geleden tijdens WOII of in kampen zijn opgesloten of zonder pardon werden afgemaakt. De duitse invasie en bezetting heeft zelfs op de generatie daarna een behoorlijke wissel getrokken, op iedereen! En los van een gedenksteen, waar blijfven de schadevergoedingen en herstelbetalingen van Duitsland voor Nederlanders?
Hadden ze eerder moeten doen, wel een beetje laat.
Mooi. Dit mag niet worden vergeten, om te voorkomen dat de geschiedenis zich herhaalt. Er is een groot verschil tussen 'gewone' oorlogsgeweld, en het uitroeien van een specifieke groep mensen puur vanwege hun ras.
Voor diegenen die zo nodig negatief moeten zijn geef ik hen het volgende te overdenken. Afgezien van dat we nooit mogen vergeten en het belangrijk is te gedenken speelt er ook nog iets anders. Slechts zeer weinigen die weggevoerd zijn hebben een graf. Geen graf betekent ook geen grafsteen op een begraafplaats waar men troost kan vinden en de geliefde persoon kan gedenken. U kunt het gedenksteentje of plaquette ook als een vervangende grafsteen zien waar bij het plaatsen even stilgestaan wordt ben hen voor wie het steentje gelegd wordt. Vindt u het dan nog zo erg dat ze geplaatst worden?