Hel van het Noorden is zondag niet extreem genoeg om af te gelasten maar extreem genoeg om het tot een hel te maken

De 48ste editie van de roeiklassieker ‘De Hel van het Noorden’ op het Eemskanaal heeft zondag zijn reputatie waargemaakt. Windstoten en de aanwezige kou zorgden voor uitdagende omstandigheden. Bente Wassenaar van roeivereniging Aegir blikt terug op een dag van extreme inspanning en internationale blije gezichten.

Bente, het begon vandaag al heel vroeg. Wat waren de eerste uitdagingen?
“Het begon voor ons als roeivereniging al heel vroeg. We waren rond 05.00 uur aanwezig op onze vereniging. De dag begon met het controleren van het weer en de omstandigheden op het water. Rond 07.00 uur meldden zich de eerste roeiers. Voor hen hadden we goed nieuws: de weersomstandigheden zijn niet extreem genoeg om het af te gelasten, maar wel extreem genoeg om de roeiwedstrijd tot een ware hel te maken. Op het water is het namelijk ontzettend koud.”

Voor de mensen die de Hel van het Noorden niet kennen: wat maakt deze race zo berucht?
“Het is een zes kilometer lange roeiwedstrijd voor skiffs en twee-zonder-stuurman. De naam verwijst naar de barre weersomstandigheden, zoals mist, wind en regen, die de race vaak kenmerken. De wedstrijd wordt sinds 1975 georganiseerd en vindt alleen plaats op het Eemskanaal, tussen kilometerpaal 17 en 23. Het is een bekende en zware achtervolgingsrace die tegelijkertijd geldt als een belangrijk selectiemoment voor veel roeiers.”

Tekst gaat verder onder de foto’s:

Dan beginnen in de ochtend de eerste wedstrijden…
“Het begint met een warming-up waarbij de roeiers via de noordzijde van het Eemskanaal richting Woltersum roeien. Daar vindt de start plaats. Vervolgens roeit men terug richting de stad. Tijdens de ochtendronde is alles goed gegaan. Niemand is omgeslagen. Wel hadden we te maken met wat technische mankementen: in een tent waren een aantal heaters, die zorgen voor de verwarming, uitgevallen. Maar dit hebben we op kunnen lossen. De reacties na afloop waren positief: iedereen vond het vreselijk, maar iedereen had ook heel erg genoten. En dat is precies de essentie van dit evenement.”

Hoe gaat het in de middag, toen de wind verder aanwakkerde?
“Wat we zien is dat de wind vanuit het zuiden is op gaan zetten. Het is niet dusdanig ernstig dat we de race af hebben moeten blazen. Dus er kon geroeid worden. Wel zijn er een aantal deelnemers omgeslagen. Hulpverleners, die bij dit evenement paraat staan, zijn direct in actie gekomen. De onfortuinlijke roeiers zijn uit het water gehaald en zijn direct naar de vaste wal gebracht waar een warme douche wachtte.”

Hoeveel roeiers doen er vandaag mee?
“We hebben zo’n 260 ploegen actief. In totaal gaat het om zo’n driehonderd roeiers. Behalve deelnemers uit ons eigen land, nemen er ook teams uit Osnabrück en Hamburg in Duitsland deel. En iemand is vanuit Birmingham in Engeland overgestoken naar Groningen. Deze roeier heeft ook deelgenomen aan verschillende Worldcups. Dat maakt dit evenement ook heel waardevol: je doet Europese contacten op waarbij je van elkaar leert. Hoe doen andere teams het? Hoe pakken zij het aan? Wat kunnen wij daarvan leren? Dat is super interessant.”

In de late middag wordt er zelfs sneeuw verwacht. Maakt dat de omstandigheden nog zwaarder?
“Terwijl ik met je spreek vallen de eerste sneeuwvlokken. Dat maakt het niet direct lastiger. Het is vooral de wind die het pittig maakt. De wind staat haaks op de baan, waardoor je niet direct kunt spreken van tegenwind. De roeiers zullen door deze wind constant bij moeten sturen, waarbij ze ook moeten anticiperen op de windstoten. De sneeuw is iets om rekening mee te houden. Maar de roeiers zijn wel wat gewend. Ze hebben vaker in deze koudere omstandigheden geroeid.”

Ben je nu vandaag geen roeiers tegenkomen die gezegd hebben, waar ben ik aan begonnen?
“Haha, nee. Ze weten waar ze aan beginnen. De Hel van het Noorden is door de jaren heen een wedstrijd geworden die iedereen kent. Deelnemers waren het meest bang dat het door de omstandigheden afgelast zou worden. Maar dat hoefde niet. En ja, iedereen heeft het ontzettend koud als men uit de boot stapt. Maar voor iedereen wacht er een warme douche en warm drinken. Ik zie vooral veel blije en opgetogen gezichten. Stiekem is dit toch ook wel een feestje hoor.”