Brassband Groningen heeft de wind in de zeilen: “We zijn allang niet meer die koffieband”

Brassband Groningen heeft de wind in de zeilen. Waar het resultaat afgelopen weekend, op de Nederlandse Brassband Kampioenschappen in Utrecht, misschien wat tegenviel, ziet voorzitter Erik Vegter de zon duidelijk schijnen voor de band.

Erik, hoe belangrijk zijn deze kampioenschappen?
“Die zijn belangrijk. De brassmuziek is opgedeeld in verschillende divisies: je hebt de kampioensdivisie, eerste, tweede en derde divisie. Tijdens dit kampioenschap laat je letterlijk horen wat je in je mars hebt. Je kunt je vakmanschap tonen en je kunt laten horen of je je kunt meten met andere bands. Sinds 2019 bevinden wij ons in de tweede divisie. De afgelopen twee edities wisten wij te winnen. Als we afgelopen zaterdag opnieuw zouden winnen, dan zouden we promotie maken naar de eerste divisie. Dat is echter niet gelukt.”

Wat ging er mis?
“Bij de wedstrijd moest elke band in de divisie hetzelfde werk spelen: wij kregen ‘The Plantagenets’ van Edward Gregson. Hoe je speelt wordt beoordeeld door een jury die blind jureert. En de vraag is altijd, wat wil de jury horen? Wat vinden zij belangrijk? Ik moet eerlijk zeggen dat we niet ons beste optreden hebben neergezet: tijdens de try-out ging het beter. Maar als je dan kijkt naar de beoordeling van de acht bands die in actie kwamen in deze divisie, dan lag het ontzettend dicht bij elkaar. Dat liet de jury ook weten. Het was een miniem verschil. De Bazuin uit Oentsjerk won 95 punten. Tweede werd Looft den Heer uit Bitgummole met 93 punten en Excelsior uit Ferwerd pakte 92 punten. Wij zaten daar nipt onder met 85 punten.”

Ga je dan teleurgesteld naar huis?
“Je hebt in de afgelopen weken hard gewerkt. We hebben een studieweekend gehouden en er is veel geoefend, dus natuurlijk is er teleurstelling. Aan de andere kant relativeren we de uitslag; het gaat niet alleen om deze wedstrijd. We weten als band dat we er ontzettend goed voorstaan. De sfeer is goed en er wordt hard gewerkt. Wat ik al zei, waar let de jury op en ook het stuk dat je moet spelen moet je liggen. Edward Gregson, een Engelse componist, heeft stukken geschreven waarin veel minder muzikale bewegingsvrijheid zit. Vorig jaar moesten we een stuk spelen van Andrew Wainwright. Die partituur liet veel meer ruimte voor onze eigen invulling.”

Om die vraag te stellen: hoe gaat het met Brassband Groningen?
“Het gaat heel erg goed. De coronajaren zijn voor ons niet makkelijk geweest. Zeker anderhalfjaar lang waren onze mogelijkheden zeer beperkt: door de maatregelen konden we nagenoeg niet spelen en oefenen. Dat had als gevolg dat een aantal leden is afgehaakt en elders hun hobby vond. Dat betekende dat we met een stuk of zes vacatures zaten. Die hebben we inmiddels, op één na, allemaal ingevuld.”

Welke vacature staat er op dit moment bij jullie open?
“We kunnen een slagwerker gebruiken. In de bezetting voor een brassband is er ruimte voor drie, en één positie is op dit moment vacant. Daarnaast zouden we eventueel nog een tweede of derde cornettist kunnen gebruiken. Mensen die interesse hebben mogen altijd contact met ons opnemen voor informatie.”

Andere verenigingen hebben het moeilijk om nieuwe leden te vinden. Hoe pakken jullie dat aan?
“Ik denk dat enerzijds het doel, de stip op de horizon, heel belangrijk is. Ik ben nu ongeveer 2,5 jaar voorzitter. In de beginperiode hebben we ons afgevraagd waar we naar toe willen. Het resultaat van die gesprekken was dat we een stabiele band willen zijn die opereert op het hoogste niveau in de tweede klasse. En dat betekent iets. We repeteren elke donderdagavond en daarbij verwachten we dat je aanwezig bent. Als je ziek bent, of je hebt familieomstandigheden, dan begrijpen we dat je niet kunt. Maar als je op vakantie gaat, dan verwachten we dat je dat van tevoren aangeeft. In tegenstelling tot een fanfare heeft een brassband een vaste bezetting. Daarom is het belangrijk dat elke sectie op hetzelfde niveau vertegenwoordigd is.”

Dat is één reden, maar er is meer?
“Ondanks dat we heel serieus aan het werk zijn, vinden we het ook belangrijk dat we het leuk en gezellig hebben. Ik noemde zojuist al even ons studieweekend met bijvoorbeeld een ‘bonte avond’ met als thema de ‘seventees’. Maar ook ons jaarlijkse uitje naar Bremen. Dus het is de combinatie van er iets voor over willen hebben, maar tegelijkertijd beland je ook in een band die heel actief en gezellig is, waar men voor elkaar door het vuur wil gaan. Een warm bad, en dat is heel waardevol. Ons jongste lid is 19 jaar oud en de oudste is in de zeventig. Iedereen kan goed met elkaar opschieten, we doen het samen. Dat is de kracht. Twintig jaar geleden was een brassband een soort koffieband die muziek maakte als er koffie werd gedronken. Nu als wij muziek maken, wordt de koffie aan de kant geschoven en gaat men rustig zitten luisteren.”

Hoe trekken jullie jonge mensen aan?
“Dat wordt wel steeds moeilijker, zeker omdat muziek in het onderwijs zwaar onder druk staat. Wij hebben geen leerlingenclubje. Waar je op hoopt is dat kinderen zich aansluiten bij een muziekvereniging in een dorp of wijk, waar ze de beginselen geleerd krijgen. Ontwikkelen ze zich, dan zie je dat er veel deuren open gaan. Onze positie is denk ik heel goed: we zitten in de tweede klasse. De afgelopen dagen sprak ik bijvoorbeeld met iemand die ons had zien spelen en ons zo’n leuke band vindt. Die gaat donderdag, bij de repetitie, meespelen. Diegene zei: de kampioensklasse, dat is mij teveel gevraagd. Maar de tweede klasse, dat zou ik wel willen proberen. Dat is toch fantastisch?”

Het kampioenschap zit erop. Wat wordt de volgende uitdaging?
“De volgende uitdaging komt al heel snel. Op 21 december aanstaande gaan we in de Oosterkerk een kerstconcert geven. Bij dat concert zullen ook The Gents optreden. Wij denken dat dit een hele mooie avond gaat worden. De kaartjes voor deze avond zullen binnenkort in de verkoop gaan, dus houd onze kanalen goed in de gaten.”