Hoogleraar UMCG waarschuwt voor invloed commerciële mondzorgketens in zorginstellingen

Steeds vaker nemen grote commerciële bedrijven de tandheelkundige zorg in verpleeghuizen en instellingen voor gehandicapten over. Volgens UMCG-hoogleraar geriatrische tandheelkunde Anita Visser kan dat gevolgen hebben voor de kwaliteit van de zorg. Visser waarschuwt op de website van het ziekenhuis dat winst soms belangrijker lijkt dan goede zorg voor kwetsbare bewoners.

In veel zorginstellingen sluiten commerciële ketens contracten af, waardoor alle bewoners automatisch onder hun tandzorg vallen. Volgens Visser beloven de bedrijven kwaliteit en continuïteit, maar kunnen ze dat niet altijd waarmaken. Volgens Visser werken de ketens ook vaak met jonge en onervaren tandartsen of assistenten, omdat er personeelstekorten zijn. Daardoor is er volgens haar te weinig kennis van de complexe zorg die oudere en kwetsbare mensen nodig hebben.

Ook gebeurt tandzorg in sommige instellingen op bewonerskamers in plaats van in een goed uitgeruste behandelruimte. Omdat zorgverleners van deze ketens vaak meerdere locaties op één dag bezoeken, blijft er volgens Visser weinig tijd over voor persoonlijke aandacht. Bovendien wisselen medewerkers regelmatig van werkplek:  “Daardoor verdwijnt de band met de cliënt, en gaat de continuïteit van zorg verloren,”

Visser stelt daarnaast dat sommige ketens behandelingen aanbieden die niet echt nodig zijn, om meer te kunnen declareren. Ook zouden ingrepen soms juist worden uitgesteld om vaker controles te kunnen uitvoeren. Er is volgens Visser weinig wetenschappelijk onderzoek naar wat goede en noodzakelijke mondzorg precies inhoudt. Daardoor is het lastig om duidelijke normen vast te stellen.

Weinig controle door zorgverzekeraars

Volgens Visser kunnen zorgverzekeraars weinig doen tegen deze praktijken, omdat er geen duidelijke regels zijn over wat ‘zinnige zorg’ is. Daardoor kunnen ketens volgens haar behandelingen declareren die twijfelachtig zijn, maar toch worden goedgekeurd:

“Zo verandert mondzorg in een verdienmodel waar veel geld in omgaat. Zorg die vooral is ontworpen om geld te verdienen, tast de kern van ons zorgstelsel aan,” besluit Visser. “Ik pleit dan ook voor een herwaardering van de zorgethiek en meer samenwerking tussen zorgprofessionals om te voorkomen dat commerciële belangen de kwaliteit van zorg verder uithollen.’