De Hunzevaarders floreren in Vinkhuizen: “Hoe zorgen we voor nieuwe aanwas?”

Shantykoor De Hunzevaarders heeft zondagmiddag een concert gegeven bij de kiosk in de wijk Vinkhuizen. Volgens Martijn Schuurhuis was het een succesvol optreden, maar zijn er wel wat zorgen over de toekomst: het koor heeft namelijk nieuwe aanwas nodig.

Martijn, hoe is het concert vanmiddag verlopen?
“Het was ontzettend leuk. Vorig jaar traden we ook op in Vinkhuizen. Toen was het erg warm, maar ondanks dat was de belangstelling groot. Na afloop ging men met de pet rond en in combinatie met het enthousiasme spraken we af om in de herfst terug te komen. Het weer was toen helaas erg slecht en het was niet verantwoord om op te treden. Accordeons kunnen niet tegen de regen en dat geldt ook voor onze apparatuur. We hebben toen moeten afzeggen, met de belofte dat we terug zouden komen wanneer het iedereen schikte.”

En dat was vandaag…
“Klopt. Ondanks de zomervakantie en het eerste weekend van de bouwvak waren er veel mensen aanwezig. Alle stoelen waren bezet en ook op de betonblokken zaten mensen. We hebben twee keer een concert van een half uur gegeven met een pauze tussendoor. Het resultaat was geweldig: mensen zongen en neurieden mee. We kijken terug op een hele mooie middag.”

Tekst gaat verder onder de foto:

Wat is er zo mooi aan De Hunzevaarders?
“Dat we het samen doen. Het koor wordt niet gedragen door één persoon, maar is een resultaat van samenwerking. Naast de mensen die zingen en muziek maken, mogen we ook degenen die de apparatuur sjouwen en opbouwen niet vergeten. Samen maken we het tot een succes en ik vind het fantastisch om daar een klein onderdeel van te zijn.”

Zo’n concert betekent dat jullie ook veel repeteren?
“We oefenen niet extra. Elke dinsdagavond repeteren we in De Es aan de Beukenlaan, een woonzorglocatie. Vaak schuiven ook bewoners aan, voor wie onze repetitieavond een uitje is. Bijvoorbeeld mensen met dementie die helemaal opleven van onze muziek. Het zijn melodieën die ze kennen, die emoties oproepen en vaak aanzetten tot meezingen. Dat is toch prachtig? Dat je mensen achteruit ziet gaan, maar bij het inzetten van ‘De klok van Arnemuiden’ weer helemaal tot bloei ziet komen. Ook vanmiddag kregen we leuke reacties. Dat mensen na afloop bij je komen en zeggen: ‘Meneer, het was heel mooi’. Dat doet ons heel goed.”

Toch maken jullie je zorgen over de toekomst?
“Het is niet iets waar ik wakker van lig, maar er zijn inderdaad wel zorgen over nieuwe aanwas. Je wilt een koor een stevig fundament geven. Op dit moment is de gemiddelde leeftijd van de koorleden ongeveer 70 jaar. Het jongste lid is rond de 50, de oudste 85. We zouden het heel leuk vinden als er ook wat jongere mensen zich bij ons aansluiten. Daarom willen we mensen uitnodigen om op dinsdag eens aan te schuiven bij een repetitieavond. Om gewoon eens te komen kijken.”

Je vertelde al dat de sfeer onderling heel goed is. Wat zijn nog meer redenen waarom mensen zich zouden moeten aansluiten?
“Als ik heel negatief wil zijn, kan ik zeggen dat het shantykoor over vijftien jaar misschien niet meer bestaat als er zich geen nieuwe leden aanmelden. Dat betekent dat Groningse zeemansliederen, de shanties, dan ook niet meer gezongen worden. Een stuk erfgoed verdwijnt, en dat zou zonde zijn. Dat is een deel van het antwoord. Waarom het zo leuk is: we geven ook regelmatig concerten. We treden op in Groningen, maar ook in de regio en in Duitsland. Dat zijn hele leuke reisjes. Eerder dit jaar traden we bijvoorbeeld op tijdens de Emder Matjestage in Duitsland. Dat duurt drie dagen, waarbij diverse koren optreden. Dat is fantastisch.”

Speelt het probleem van nieuwe aanwas ook bij andere koren?
“Dat is een interessante vraag. In Duitsland zie ik dat het veel meer leeft, ook onder jongeren. Het wordt daar meer omarmd. Dan is de vraag: wat doen zij wat wij niet doen? Eerlijk gezegd weet ik dat niet. Ik heb een tijdlang in Duitsland gewerkt en kan me redelijk uitdrukken in het Duits. Maar op vragen aan Duitse collega’s krijg ik geen eenduidig antwoord. Wellicht is het de saamhorigheid?”

Hoe bedoel je dat precies?
“Mijn indruk is dat Duitsers meer met elkaar optrekken. Ik zeg niet dat de Duitsers kroeggangers zijn, maar als ik met Duitse vrienden op pad ben, eindigt dit altijd in de kroeg, waar dan ook gezongen wordt. Het is een saamhorigheid die je ook in de dorpen ziet: als er iets wordt georganiseerd, zet iedereen de schouders eronder. In ons land lijkt dat anders te zijn, en in onze stad al helemaal. Een groot deel van de jongeren in onze stad zijn studenten die hier vier jaar verblijven en daarna weer vertrekken. Dus ja, daar ligt een grote uitdaging. Wij willen graag, maar hoe bereik je nieuwe leden?”

Wat zijn de eerstvolgende optredens voor mensen die nieuwsgierig zijn geworden?
“Geïnteresseerden mogen dus elke dinsdagavond van 19.30 uur tot 21.30 uur aanschuiven bij onze repetitieavond in De Es. Oh, en het is niet zo dat je alle teksten die we zingen uit je hoofd moet leren. We maken bij de optredens gebruik van boeken waar alles in staat. Binnenkort hebben we een optreden in Haren op een ZINN-locatie. En op 13 september zijn we aanwezig op een shantyfestival in Leeuwarden. Wat ik alvast kan verklappen: volgend jaar zijn we opnieuw te gast in Vinkhuizen. Vanmiddag is men weer met de pet rondgegaan, en het enthousiasme was zo groot dat die afspraak al is gemaakt. Superleuk!”