Tieners Kabaal Muziektheater repeteren jaar lang voor ‘De Golf’: “Ineens krijgt een stuk cachet”

Na een jaar lang repeteren en oefenen wacht volgend weekend de première van het stuk ‘De Golf’ van Kabaal Muziektheater. Afgelopen weekend werd er al druk geoefend in het buurtcentrum bij basisschool De Petteflet. Een gesprek met Robert Ramaker van het muziektheater.

Robert, ‘De Golf’. Wat voor stuk is dit?
“Het gaat over de Tweede Wereldoorlog. De vraag die centraal staat is hoe een hele samenleving zich mee kon laten slepen door een gevaarlijk regime. ‘We wisten het niet’, was het geluid dat na de Tweede Wereldoorlog te horen was. Maar klopt dit wel? In ons stuk speelt meneer Drost de hoofdrol. Hij is een leraar en geeft het vak geschiedenis. Leerlingen in zijn les vragen zich af hoe gewone Duitsers het allemaal konden laten gebeuren. Zijn antwoord was een experiment dat hun klas compleet zou veranderen. Het is een stuk over macht en groepsdruk. Het verhaal heeft zich in het echt afgespeeld in 1969. Deze leraar verloor uiteindelijk zijn baan door het experiment. ‘De Golf’ is een stuk dat van origine uit Amerika komt. Daar is het ook verfilmd als ‘The Wave’.”

Jullie hebben hier een eigen bewerking van gemaakt?
“Het begint altijd met het inkopen van het stuk. Uiteindelijk hebben we gekozen voor de Amerikaanse versie, die we inderdaad hebben vertaald. Je kunt je voorstellen dat er in de Amerikaanse versie uitdrukkingen staan die we hier niet kennen; die hebben we aangepast. Ook de muziek in het stuk hebben we vertaald naar een funky geheel. Uiteindelijk gaan we deze muziektheatervoorstelling spelen met vijftien jongeren en een vader van één van de kinderen, die de rol van de leraar speelt.”

Jullie zijn ook al een behoorlijke tijd bezig om het stuk onder de knie te krijgen, toch?
“Dat klopt. We zijn vorig jaar september gestart. Alle teksten moeten bijvoorbeeld geleerd worden, en dat was best wel een uitdaging. Maar ook bepaalde passages in het stuk. Om een voorbeeld te geven: er zit een scène in waarin de klas moet spelen dat ze heel druk zijn. Vraag zoiets aan een gemiddelde schoolklas, en dat lukt wel. Maar dat verandert als je bij dit ‘druk zijn’ bepaalde teksten moet uitspreken. Het heeft dus echt wat tijd gekost om het goed voor elkaar te krijgen.”

Volgend weekend vindt de première plaats; komende dinsdag hebben jullie nog een doorloop met de band?
“Dat klopt. En dat is altijd spannend. Afgelopen weekend hebben we het hele stuk tweeënhalf keer doorgenomen. Op dit moment denken we dat het goed gaat komen. Dinsdag komt de band erbij. Dat wil niet zeggen dat de muziek ineens helemaal een nieuw onderdeel is. De afgelopen periode hebben we de liedjes geoefend met mij achter de piano. Maar als een band ineens de muziek gaat maken, dan gebeurt er wel iets. Dat is alsof je van een oude Fiat in een gloednieuwe Ferrari stapt. Ineens krijgt dan alles cachet en lading.”

De voorstelling wordt op de planken gebracht in Martiniplaza. Dat is niet zomaar een locatie…
“We gaan niet optreden in de grote zaal hoor, haha. We spelen het stuk in de Springerzaal. Dit is de conferentiezaal in Martiniplaza waar plaats is voor ongeveer driehonderd belangstellenden. Het is een hele mooie zaal. We hebben ook gekeken naar de Stadsschouwburg of De Oosterpoort, maar dat is voor ons als amateurvereniging veel te duur. Andere locaties bleken niet beschikbaar te zijn. Kerkgebouwen zijn ingewikkeld vanwege de galm en omdat je apparatuur zult moeten installeren. Daarom brengen we dit stuk in Martiniplaza.”

Voor wie is dit stuk leuk?
“Ik denk dat we een heel actueel onderwerp op de planken brengen. Als we vandaag kijken naar het internationale nieuws, dan sluit dit stuk daar vrij naadloos op aan. Waar dit stuk over gaat, is eigenlijk het begin van de Tweede Wereldoorlog: hoe kon iedereen in de jaren dertig zo massaal achter Hitler aanlopen? Het uitsluiten van bevolkingsgroepen en voor je het weet zit je midden in een oorlog. Het is een blauwdruk die je ook kunt plaatsen op onze hedendaagse wereld, met alle gevaren die erin te vinden zijn. Dus mensen die hier interesse in hebben, die geschiedenis interessant vinden, die zal dit stuk raken. Wel hebben we gezegd dat het stuk niet geschikt is voor kinderen onder de 12 jaar.”

Dit jaar hebben we uitvoerig stilgestaan bij tachtig jaar vrijheid. Komt dit stuk niet als mosterd na de maaltijd?
“Ik begrijp je vraag, maar nee. De activiteiten rond tachtig jaar bevrijding lopen nog door tot september. Straks in augustus is het bijvoorbeeld tachtig jaar geleden dat het Japanse Keizerrijk capituleerde en de Tweede Wereldoorlog in de oostelijke archipel ten einde kwam. Natuurlijk was het in die zin mooi geweest om dit stuk rond 5 mei te kunnen brengen, maar we waren toen nog niet klaar met repeteren.”

Wanneer ben je komend weekend tevreden?
“Ik ben tevreden als het lukt om met deze groep iets moois neer te zetten. We gaan een stuk spelen dat een semi-professionele uitstraling heeft. Iedereen in het stuk is ook nodig. De afgelopen periode hebben we gerepeteerd en er ontbrak dan weleens iemand. Op een moment dat je dacht: ‘Nu zitten we er lekker in’, moest dan degene aan het woord komen die ontbrak. Dus bij dit stuk heb je het echt over een stukje teamsport. En ik ben tevreden als het publiek geraakt wordt, als de voorstelling iets met hen doet.”

Stel dat er het komende weekend veel belangstelling is. Overwegen jullie dan ook om extra voorstellingen in te plannen?
“Vooralsnog niet. Wel denken we na over de toekomst. Misschien is het leuk om dit stuk volgend jaar in mei opnieuw op de planken te brengen? Of wellicht kunnen we het stuk ook gaan spelen op middelbare scholen? We denken dat we een mooi stuk in handen hebben, zeker gezien de ontwikkelingen in de wereld. Het is een lastig thema, maar wel een heel reëel onderwerp waar we de ogen niet voor moeten sluiten.”

Meer informatie over de voorstelling en het aanschaffen van tickets is te vinden op deze website.

Eén van de liedjes die in de voorstelling gespeeld wordt is ‘Ogen dicht’. Beluister hieronder een preview: