Taco (16) bedwingt Mont Ventoux voor MS: “Gevoel van onwerkelijkheid”

Het is de 16-jarige Taco van Hoorn van het CSG Augustinus gelukt om de Mont Ventoux op te lopen. Met de actie haalde hij ruim 1.600 euro op voor onderzoek naar de chronische ziekte MS. Maar hoe is de beklimming verlopen en hoe blikt hij terug? Een gesprek met de tiener.

Taco, je bent inmiddels weer terug in Groningen. Hoe gaat het met je?
“Met mij gaat het goed. Het was een bijzondere reis. Ik ben heel blij dat het mij gelukt is om de berg te beklimmen. Ook wil ik iedereen bedanken die geld gedoneerd heeft. Vaak ging het om mensen die ik kende, maar ook wildvreemde mensen hebben mijn actie gesteund. Dat maakt indruk. En dat geldt ook voor de verhalen die ik in Frankrijk heb gehoord. De beklimming staat in het teken van MS. De verhalen die ik over deze ziekte hoorde, hebben mij geraakt.”

Afgelopen week hebben veel mensen de Mont Ventoux beklommen, fietsend of wandelend. En jij was daar één van…
“Dat klopt. Deze actie is vanuit school georganiseerd. Ik zit in de vierde klas van het vwo op het CSG Augustinus. Een tijd geleden was er een bijeenkomst op school waarbij er verteld werd over ‘Klimmen tegen MS’. Een leraar vertelde dat een vriend van hem tien jaar geleden gediagnosticeerd werd met de ziekte. Dat was de reden om dit project te beginnen. Leerlingen uit de vierde en vijfde klas mogen hieraan meedoen. Toen ik het hoorde dacht ik: dat lijkt me wel wat. Het is een ontzettend goed doel om je voor in te zetten. Daarnaast houd ik heel erg van wandelen, dus ik heb mij aangemeld en onlangs hoorde ik dat ik na loting ben geselecteerd.”

Hoe is de reis naar Frankrijk verlopen?
“We zijn op 4 juni vanuit Groningen vertrokken. De busreis duurde, inclusief de pauzes, achttien uur. Toen arriveerden we op een camping op een uurtje rijden van de Mont Ventoux. Vanuit het CSG waren we met een behoorlijk grote groep afgevaardigd. Behalve het Augustinus bestaat het CSG nog uit drie andere scholen. Elke school mocht vijf wandelaars en vijf fietsers selecteren. Daarnaast gingen er tien begeleiders mee om alles in goede banen te laten verlopen.”

Tekst gaat verder onder de foto:

Wat hebben jullie de eerste dagen gedaan?
“We hebben ons zo goed mogelijk proberen voor te bereiden. We hebben een aantal trainingen in de omgeving gedaan, waardoor we goed konden wennen aan de hoogteverschillen. En er was ruimte voor ontspanning. In de omgeving was een zwembad waar ik een aantal keren gezwommen heb. Dat was fijn, want het was op sommige dagen best wel warm.”

En dan komt de dag dat de berg beklommen wordt…
“Dat was afgelopen maandag inderdaad. Rond 06.00 uur werden we in een bus naar het startpunt gebracht. Bij de start werden we in vakken geplaatst, zoals je ook wel ziet bij hardloopwedstrijden. Rond 07.10 uur ben ik op pad gegaan. Op dat moment dacht ik: ik zie het wel. Ik heb zoiets nog nooit gedaan. Ik zie wel wat er op mijn pad komt en hoe het gaat. Aanvankelijk ben ik met een groepje jongens gaan lopen die hetzelfde tempo hadden. Op een gegeven moment moest eentje de veters strikken. Ik ben toen doorgelopen. Bij wandelingen, en zeker bij zulke beklimmingen, is het belangrijk dat je het ritme vasthoudt.”

Voor de mensen die jou niet kennen: jij bent best wel een liefhebber van wandelen, toch?
“Dat klopt. Toen ik 8 jaar oud was, heb ik samen met mijn moeder en mijn zusje het Pieterpad gelopen. Door zo’n route te lopen, zie je Nederland op een hele andere manier. Vorig jaar heb ik het Pieterpad nogmaals gelopen, maar nu andersom. Beide keren was het heel mooi, maar als je het andersom loopt, zie je weer hele andere perspectieven. Ook heb ik het Trekvogelpad gelopen en het Groot Friesland Pad, het Hondsrugpad en het Friese Woudenpad heb ik inmiddels afgelegd. Wat ik zo leuk vind zijn de verschillende omgevingen. Zo loop je door de weilanden en korte tijd later zit je in de bossen.”

Je vertelde over het vasthouden van je eigen tempo. Ben je bij de beklimming nooit stil blijven staan?
“Onderweg waren er verschillende verzorgingspunten. Daar heb ik geen gebruik van gemaakt. Ik had een tas bij me waar ik een flinke voorraad eten en drinken in had gestopt. Maar ik heb wel een aantal keren stilgestaan om een foto te maken hoor. Er waren een aantal hele mooie vergezichten te zien die ik wel even op de foto moest zetten, als herinnering voor later.”

De Mont Ventoux kennen we als de kale berg…
“Klopt. En dat was ook wel een beetje het angstbeeld: dat je kilometers in de brandende zon loopt, waarbij je geen beschutting hebt. Joepie. Maar eigenlijk was dat alleen van toepassing op de laatste vijf kilometer. Om je een beeld te geven: de totale beklimming is iets meer dan twintig kilometer. Daarbij heb je een gemiddeld stijgingspercentage van 7,7 procent. Hoe hoger je komt, hoe kaler het wordt. Maar ik had verwacht dat die kaalheid eerder zou optreden. Die kilometers dat er geen bomen en bosschages te zien zijn, zijn wel het zwaarst.”

Het lijkt me wel een enorm voordeel dat je vroeg mocht starten…
“Dat was absoluut fijn. Maar ik had mij wel goed voorbereid. Ik had me goed ingesmeerd met een flinke hoeveelheid zonnebrandcrème. Uiteindelijk was de temperatuur prima te doen: het was niet te warm, het was niet te koud. Uiteindelijk kwam ik na 3 uur en twintig minuten boven op de top. De laatste honderd meter dacht ik: wat kan mij het ook schelen, ik ga gewoon rennen. En als je dan op de top staat: ja, echt een gevoel van onwerkelijkheid. Fantastisch.”

Deelnemers konden zich laten sponsoren. Jij hebt een bedrag van 1.685 euro opgehaald…
“Mijn oma heeft ervoor gezorgd dat er flink wat donaties binnenkwamen. Maar ook de media-aandacht hielp. Beijumnieuws besteedde aandacht aan mijn beklimming, en ook jullie van OOG hebben mij in het zonnetje gezet. Uiteindelijk ben ik heel blij met het geldbedrag dat is opgehaald. Hoewel het misschien nog mooier zou zijn als het 2.000 euro was geworden. Misschien volgend jaar een herkansing? Deze beklimming vindt elk jaar plaats. Het lijkt mij leuk om dan weer mee te doen.”

Afgelopen week kwam je terug. Hoe werd er door iedereen gereageerd?
“We zijn woensdag teruggekomen. Op de eerste dag kreeg ik vrij van school om bij te komen. Inmiddels ben ik al wel weer op school geweest. Ik kreeg leuke reacties. Maar waar het vooral om gaat, is voor wie we het gedaan hebben. Gezamenlijk is er 31.000 euro opgehaald. Een ontzettend mooi bedrag dat gebruikt kan worden voor verder onderzoek naar MS.”

Ben je nu de afgelopen week meer of minder van Frankrijk gaan houden?
“Haha, dat is een mooie vraag. Ik was nog nooit eerder in Frankrijk geweest. Ik vind het een mooi land. Ik denk dat je er prima naartoe kunt voor een vakantie. Maar wat mij wel is opgevallen, is het gedrag van de Fransen, dat soms gewoon arrogant en irritant is. Ik vertelde al even over het zwembad. Daar golden regels voor bijvoorbeeld de glijbaan. Het waren de Fransen die deze regels aan hun laars lapten. Dat vind ik jammer. Over de Franse keuken kan ik niet zoveel vertellen: wij hebben voornamelijk wraps en pasta gegeten.”

Je vertelde al dat je graag wandelt. Wat wordt je volgende doel?
“Dat klinkt misschien een beetje vreemd, maar mijn prioriteit op dit moment is overgaan naar vwo 5. Komende week hebben we toetsweek. Daar ligt op dit moment de focus op. Maar je doelt natuurlijk op het maken van wandelingen: ik weet het nog niet. Ik zie het wel. Het lijkt mij heel leuk om volgend jaar opnieuw de Mont Ventoux te beklimmen. Dat zou ik heel tof vinden.”

Je bent een ervaring rijker?
“Absoluut. Ik kijk met veel plezier terug op de voorbije weken. En ik wil via deze weg ook iedereen bedanken die gedoneerd heeft en die mij gesteund heeft. Mensen die mij niet kennen, en mij toch met een geldbedrag steunen. Dat heeft indruk op mij gemaakt. En hopelijk kan ik er met mijn inspanning voor zorgen dat een oplossing voor MS wat dichterbij is gekomen.”

Verslaggever Olivier Steppé maakte een reportage over Taco: