De Pendinghe zaait liefde met kunstproject: “Make the world better with more color and love”

Een kunstproject maken waarmee je een krachtig geluid laat horen in een tijd waarin verdeeldheid en conflict hoogtij vieren. Dat was het doel achter een projectweek op OBS De Pendinghe. Volgens leraar Michiel Thijssing is dat gelukt en is het nu tijd om de boodschap de wereld in te sturen.

Michiel, hoe is dit idee ontstaan?
“Misschien dat sommige mensen mijn naam kennen van het project ‘Schilderij op Reis’. Twintig jaar geleden heb ik na het drama in Beslan, waarbij 334 mensen stierven bij een gijzeling in een school, een schilderij gemaakt dat een reis is gaan maken over de wereld. Het schilderij wordt aan iemand in bruikleen gegeven, waarna deze persoon het kunstwerk kan doorgeven. Op dit moment bevindt het kunstwerk zich in Soedan. In 2023 bereikte de burgeroorlog die in het land woedt de stad Khartoem, waar het schilderij zich bevindt. De woning waar het schilderij hing werd kort en klein geslagen, maar het schilderij overleefde als een wonder. Toen dacht ik: ik moet hier iets mee, ook omdat het samenviel met een projectweek op onze school.”

Zo’n verhaal vertel je in de klas. Hoe reageren de kinderen daarop?
“Dat meester Michiel ook kunstenaar is, dat weten de meeste kinderen niet. Ik weet ook niet zo goed of dat beklijft en of het kinderen raakt. Toch merkte ik dat verschillende kinderen na afloop met hele mooie vragen kwamen: hoe en waarom kan zoiets gebeuren? En waar je op hoopt, is dat als kinderen thuiskomen, er aan de keukentafel over wordt gepraat. Dat het beklijft en inspireert.”

Je had het over een projectweek. Om welke projectweek gaat het?
“We noemen het ook wel de ‘landenweek’. Iedere groep verdiept zich gedurende een periode in een bepaald land. Mijn klas heeft zich beziggehouden met Cuba. Welke taal wordt daar gesproken, we hebben een les gehad over de mangrovebossen en er is aandacht geweest voor de Cubaanse muziek. Onze directeur kwam vervolgens met het idee of we er niet iets meer van konden maken. Daar is het hele docententeam achter gaan staan, waarbij ik wil benoemen dat we een geweldig, warm team hebben. De Pendinghe is namelijk een vreedzame school. Als er een conflict ontstaat, dan wordt dit gezamenlijk opgelost. En zo ontstond het idee met de letters: om een kunstwerk te maken voor de school.”

Het kunstwerk bestaat uit de letters die gezamenlijk ‘Let’s make the world better with more color and love’ vormen. Dat is ook de titel van het schilderij dat twintig jaar geleden op reis is gegaan. Hoe heb je dit aangepakt?
“Het letterproject heb ik samen opgezet met juf Melissa, die verantwoordelijk was voor de samenwerking tussen de klassen. Elke letter heb ik op een stuk karton van vijftig bij zeventig centimeter getekend. De leerlingen zijn de letters vervolgens gaan inkleuren en versieren. Daarbij hebben ze bijvoorbeeld symbolen uit hun land gebruikt. De Pendinghe kun je namelijk met recht een wereldschool noemen, waarbij onze leerlingen bijvoorbeeld uit Syrië, Soedan, Eritrea en Irak komen. Leerlingen uit de hoogste groep werkten daarbij bijvoorbeeld samen met kinderen uit lagere groepen. Zo ontstond er een gezamenlijk project waar iedereen hard zijn best op heeft gedaan.”

We hebben het over een heel groot thema waar flink wat mensen zich in Nederland zorgen over maken. Is het verstandig om zo’n thema bij kinderen neer te leggen?
“Ik denk het wel, juist ook omdat we een wereldschool zijn. Zonder in details te treden hebben we heel wat leerlingen die in andere landen geboren zijn of er hun roots hebben liggen. Daarnaast kijken we naar het Jeugdjournaal. Daarin worden deze onderwerpen ook behandeld. Het houdt de kinderen bezig en het nieuws over oorlogen en de verdeeldheid in de wereld maakt verdrietig. Ik denk dat het nieuws juist de kinderen op onze school nog meer raakt vanwege hun achtergrond. Ik denk daarom dat het best wel logisch is dat dit kunstproject juist op deze school ontstaat.”

In je klas bevinden zich de toekomstige ministers en premiers van dit land. Is dat ook een beetje de boodschap die hierachter zit?
“Dat is zeker waar. Met dit project bereiken we niet al onze kinderen. Maar al kunnen we maar één bereiken die later het verschil kan gaan maken, dan zou dat al fantastisch zijn. Wat ik al vertelde: we zijn een vreedzame school. Als er een probleem is, dan helpen kinderen elkaar. Als er een conflict is, dan wordt het uitgesproken. Het is niet ieder voor zich. Als een leerling uit een lagere groep verdrietig is, dan komen ouderejaars om diegene heen staan en wordt er gevraagd wat er aan de hand is en of ze kunnen helpen. ‘Let’s make the world better with more color and love’. Dat is de boodschap die we verspreiden.”

Wat gaat er met het kunstwerk gebeuren?
“We willen iets maken dat een permanente status heeft. We hebben van het kunstwerk nu een mooie foto gemaakt. Wellicht dat we deze foto op gaan hangen in de school, zodat het een hele krachtige boodschap vormt. Dat het laat zien dat iedereen, waar je ook vandaan komt, zich veilig kan voelen op onze school. Gebeurt er iets, dan zijn wij er om je te helpen om het op te lossen. Maar er is ook geopperd om de foto te plaatsen op welkomstkaartjes die we uitdelen. We weten het nog niet precies.”

Nu wil het toeval zijn dat over een aantal weken de NAVO-top plaatsvindt in Nederland. Zouden jullie daar niet moeten staan? Geen gesprekken, maar alleen wereldleiders die jullie boodschap zien…
“Goh, dat vind ik een mooi idee. Maar ik denk dat het vanwege alle veiligheidsmaatregelen onmogelijk is om in de buurt te komen. Misschien ben ik daarom nog wel blijer met dit gesprek dat we voeren en de aandacht die OOG hieraan schenkt. Misschien is het nog wel veel mooier dat we met dit artikel een zaadje planten. En dat mensen die dit lezen gaan denken: wat zou ik kunnen doen om de wereld veiliger en kleurrijker te maken? En dat dit verhaal, dit initiatief, zich als een inktvlek gaat verspreiden. Dat biedt misschien wel veel meer soelaas dan een dag in Den Haag staan.”