VERZETJE! trekt honderden bezoekers: “Geschiedenis van de jaren tachtig herhaalt zich”

In Het Viadukt aan de Euvelgunnerweg vond zaterdagavond VERZETJE! plaats. Volgens Stijn ten Hoeve van de organisatie werd de avond door een groot aantal mensen bezocht en zijn de parallellen met de jaren tachtig interessant te noemen.

Stijn, hoe blik je terug op de avond van gisteren?
“Het was fantastisch. Het programma begon halverwege de middag en liep tot het einde van de avond door. Het exacte aantal bezoekers durf ik niet te zeggen, maar we schatten dat het enkele honderden waren. Het liep de hele dag door. In de loop van de avond dacht ik dat het wel rustig zou worden. Daar leek het ook op. Maar toen ik naar buiten liep, naar de tuin bij Het Viadukt, bleek daar nog een wolk aan volk te zijn. Het was echt fantastisch.”

Wat was de aanleiding om deze dag te organiseren?
“Michel Jonker en ik maken ons grote zorgen over wat er op dit moment in de wereld gebeurt. Dan heb je het bijvoorbeeld over de democratie in ons eigen land die uitgehold wordt, en ondertussen gebeurt er helemaal niks. Maar ook in de rest van de wereld zie je met Trump en Poetin ontwikkelingen die de wereld naar de afgrond schuiven. Een week of zes geleden werd ik kwaad. Kunnen we dan niet iets doen, vroeg ik aan de mensen om mij heen. En dat moment heeft iets in gang gezet. Want daardoor kwam ons ter ore dat ook andere mensen zich grote zorgen maken.”

Tekst gaat verder onder de foto’s:

En dat heeft er voor gezorgd dat jullie je verenigd hebben?
“Twee weken geleden zijn we voor het eerst met de twee groepen bij elkaar gekomen. Tijdens die bijeenkomst bleek dat de ideeën die we hebben sterk op elkaar lijken. En dat heeft VERZETJE! opgeleverd. Het is een avond geworden met muziek, met dichters maar ook met ruimte voor filosofie. Wat we willen is niet negatief zijn; we zijn juist vóór democratie en vóór transparantie. Wat we willen doen is de discussie naar een hoger niveau brengen, waarmee we andere theorieën aanreiken wat voor een ander bewustzijn zorgt. Wat ik proef is dat er van alles mis is, maar dat mensen gedreven door angst en bangheid, vasthouden aan oude patronen. Terwijl we zoveel macht in eigen hand kunnen nemen. We kunnen heel veel zelf door andere keuzes te gaan maken.”

Je hebt het over de problemen in de wereld. We kunnen dan denken aan de dreiging vanuit het oosten, Trump die een handelsoorlog ontketent, maar ook de woningnood in ons eigen land. Ik zie wat dat betreft parallellen met de jaren tachtig…
“De overeenkomsten zijn zeker aanwezig. De krakers die je toen in die tijd had, de problemen op de woningmarkt, de bom, de Koude Oorlog en No Future. Maar het is het op dit moment nog wel een tandje erger. Een deken van stikstof die over ons heen ligt. Een waterslot dat dreigt vanwege een tekort aan drinkwater. En dan heb ik het nog maar niet over pandemieën. De vraag is niet of een volgend virus de mensheid gaat bedreigen, maar wanneer dit gebeurt. De manier waarop we leven, met dieren op elkaar gepropt in kleine ruimtes, is niet houdbaar.”

Maar hoe vertaalt zich deze zorg? Zie je dit in de gemêleerdheid in het publiek?
“Wij hadden het heel mooi gevonden als we qua bands ook een aantal muzikanten hadden gehad die jong zijn. Helaas is dit vanwege omstandigheden als ziekte niet gelukt. Maar waar ik blij verrast door was is de samenstelling van het publiek. Man, vrouw, jong, oud, maar ook mijn buurvrouw in de straat was aanwezig. Op zo’n avond kunnen we met hele grote woorden schermen. Maar als puntje bij paaltje komt, zeggen we allemaal dat we voor vrijheid zijn. Maar de vrijheid staat echter onder druk. Wij zijn voor democratie en de rechtsstaat en het is belangrijk om nu op te staan tegen antidemocratische ontwikkelingen.”

Je klinkt bezorgd…
“Dat ben ik ook. Zelf heb ik een dochter die bijna achttien jaar oud is. Ik maak me zorgen over haar toekomst. Gaat zij met de huidige ontwikkelingen straks een woning krijgen? Is het leven over twintig jaar nog zo fraai en makkelijk zoals dat nu is? Komt er nog schoon drinkwater uit de kraan? Kunnen we nog groente en fruit kopen dat niet bespoten is met allerlei bestrijdingsmiddelen. We leven in een sterk globaliserende samenleving, waarbij er veel te veel mensen op kleine oppervlaktes wonen en waarbij we door de manier van leven onze aarde uitputten. Met alle spanningen die daar bij horen. Ik ben niet zwartgallig, maar ik maak me flinke zorgen over de toekomst.”

Je had het over de jaren tachtig. Een periode die gekenmerkt wordt door ook protestgeluiden in de muziek. ‘De bom’ van Doe Maar bijvoorbeeld of ‘Over de muur’ van Klein Orkest. Zie je die ontwikkeling op dit moment ook al terug?
“Dat vind ik een mooie vraag. Mijn grote inspirator is Jan Veldman. Hij heeft gisteravond drie liedjes op akoestische gitaar gespeeld. Eén van de liedjes is getiteld ‘Allemaal de schuld van links’. Hij weet heel goed de tijdgeest te vangen. Maar je zag het gisteren ook terug bij andere optredens. Bij Jaimy Hindriks bijvoorbeeld maar ook in de muziek van Radio Cyanide, Retch en Nono Electra. Ze brengen kritische liederen. En wat ik zojuist vertelde dat ik graag een aantal jonge bands geprogrammeerd had willen hebben, daar zie je het ook. Daar zie je ook het protestgeluid opkomen.”

Hoe bijzonder en uniek is VERZETJE!?
“Ik denk dat als ergens iets als dit ontstaat, dat het in Groningen is. Maar we zijn hier zeker niet uniek in. In Amerika zie je nu de Hands Off-protesten waarbij er massaal gedemonstreerd wordt tegen het beleid van de Trump-administratie. En om het over de toekomst te hebben: we willen een website bouwen die we als ontmoetingsplek willen gebruiken en waar we toekomstige evenementen kunnen delen. Ook in navolging hoe men dat in Amerika organiseert. Je kunt zoiets op sociale media plaatsen, maar daarmee leg je het in handen van de grote tech-reuzen. Het doel is een bottom-up verhaal waarbij mensen zelf initiatieven kunnen plaatsen en men elkaar kan vinden. Het gaat ons om het verbinden van mensen.”

Zeg je daarmee ook dat er een vervolg komt van VERZETJE!?
“Jazeker. Ik vertelde al dat we in de aanloop naar dit weekend in contact zijn gekomen met gelijkgestemden die dezelfde ideeën hebben. Zij kwamen bijvoorbeeld met de inbreng om filosofen te betrekken. Ons lijkt het bijvoorbeeld geweldig om de Duitse filosoof Eva von Redecker uit te nodigen. Zij brengt een filosofie die de ‘Revolutie van het leven’ heet. Dus wij hopen aan het einde van dit jaar een uitgebreid programma te organiseren in De Oosterpoort of in Forum Groningen. En de hoop is dat onze manier van denken in de tussentijd nog meer weerklank vindt. Dat mensen zien dat we geen idioten zijn, maar dat we elkaar in de boodschap gaan vinden en dat we gezamenlijk van die bank komen om het tij te keren.”