Sloop dreigt voor ‘Kabouterhuisjes’ in De Hoogte: “De historische waarde gaat verloren”

Bewoners van de ‘kabouterhuisjes’ aan de Van Oldenbarneveltlaan 8 t/m 28 en Borgwal 100 t/m 112 in De Hoogte vrezen dat ze hun huis uit moeten. Woningcorporatie De Huismeesters zegt dat sloop en nieuwbouw van de woningen de voorkeur heeft in het kader van verduurzaming.

Sietske Schoen en Alex de Haas zitten naast elkaar aan de eettafel in het huis van buurman Halbe van der Velde. “Ik was echt verliefd op deze huisjes”, zegt Sietske Schoen. Ze woont vijf jaar in een kabouterhuisje. “Het is net of je een heel dorpje hebt in de stad, geen bovenburen, een lekker tuintje erbij met heel veel groen. Dat is ook de reden waarom ik hier ben gaan wonen.”

“Ik was echt op zoek naar een huisje met een tuin op het zuiden”, vult Alex de Haas aan. “Dat heb ik hier gevonden. Het is rustig en een groene oase. Daar geniet ik van. Ik kon direct in de tuin aan de slag.”

Verduurzamen

De kabouterhuisjes in De Hoogte zijn gebouwd in de jaren ’50 als seniorenwoninkjes, vaak nog met enkel glas en zonder dakisolatie. De huisjes zijn karakteristiek voor die periode en daarom zouden ze volgens de bewoners moeten blijven staan.

Maar zoals elders in de stad zijn er in de wijk De Hoogte plannen om woningen te verduurzamen. De keuze bestaat in de regel tussen renovatie of sloop. Volgens woningbouwcorporatie De Huismeesters ligt de voorkeur bij sloop en nieuwbouw.

“De afgelopen periode is er met bewoners gekeken naar twee mogelijkheden: woningverbetering of sloop- en nieuwbouw”, zegt de woningbouwcorporatie.  “Nieuwbouw bleek daarbij – alles overwegende – de meest toekomstbestendige oplossing. Als alles volgens planning verloopt, vindt de sloop eind 2026 plaats, de nieuwbouw volgt dan in 2027. Er is voor alle bewoners een plek is in de nieuwe situatie.”

“Ik schrok ervan”

Voor de bewoners is dit een somber vooruitzicht. “Ik schrok ervan”, zegt Alex de Haas. “Ze willen een huis bouwen dat niet meer lijkt op het huis waar ik vijftien jaar geleden in ben gekomen. Dat past niet bij mij. Eigenlijk is de boodschap van de woningbouwcorporatie: ‘ga maar verhuizen’. En dat valt rauw op mijn dak.”

Halbe van der Velde denkt dat vooral de gemeente een grote stem heeft in het proces. “De gemeente heeft een eigen programma om veel huizen te maken voor alleenstaanden, met meerdere woonlagen. Maar dit is een heel klein projectje. Ik denk dat de historische waarde die huizen nu hebben, dan verloren gaat”, zegt hij.

Renovatie

De bewoners zien renovatie daarom als beste optie voor de kabouterhuisjes. En hoeveel dat moet kosten? “Dat vind ik heel moeilijk om te zeggen”, zegt De Haas. “Een grondige renovatie zou me wel het meest logische lijken. Ik zou prima isolatie willen toepassen, maar ja er zijn keuzes die gemaakt moeten worden die niet bij ons liggen helaas.”

De woningbouwcorporatie zegt op dit moment gesprekken te voeren met de gemeente en komt daarna weer bij de bewoners terug. “De wensen van bewoners worden nadrukkelijk meegenomen bij het maken van plannen. We denken bijvoorbeeld graag samen met bewoners na over het behoud van zoveel mogelijk groen in de buurt.”

Groen

Volgens de bewoners blijft het groen het beste behouden als de huizen gerenoveerd worden, want dan hoeft de grond niet opengetrokken te worden. “Oud groen vervangen met nieuw groen en zelf met beton, dat is het slechtste wat je kunt doen op dit moment. Er zitten hier juist veel wormen en plantensoorten”, zegt Schoen.

De woningen van nummer 18 t/m 28 hebben nu een gezamelijke tuin, vol met bomen en planten. “Tot een jaar of vijf geleden was dit bij alle rijtjes zo”, zegt Van der Velde. “En omdat ik het altijd het gras maaide, is het altijd een doorlopende tuin gebleven. Ik vind het mooi. Het is heel natuurlijk en het is een leefgemeenschap geworden van planten. Het is ook goed voor het contact met de buren.”

Alleenstaanden

Volgens de bewoners is het behoud van de huisjes bovendien goed in tijden van woningschaarste. “Je ziet dat er steeds meer alleenstaanden zijn die beperktes keuzes hebben qua wonen. Dus de kans dat je op een heel mooi plekje komt, is heel klein. En dit zijn huizen die levensloopbestendig zijn gebouwd. Zo heeft mijn buurman tot zijn 87ste hier gewoond. En op die manier oud worden is mooi”, zegt Schoen.

Van der Velde: “Ik had het idee dat ik hier tot mijn dood had willen blijven. Ik woon hier nou tien jaar. Ik ben zelfs in die tijd niet op vakantie geweest, omdat ik het niet nodig vond.” Hij wijst naar zijn tuin: “Want dit is voor mij vakantie.”