Vierhonderd jaar oude Barry voor controle en onderzoek in de scan bij de Hanzehogeschool

Barry werd vorig jaar voor de kust van Texel opgevist. Onderzoekers waren benieuwd hoe hij er, na vierhonderd jaar op de bodem van de Waddenzee, aan toe is. Daarom ging Barry vrijdag in de CT-scanner van de Hanzehogeschool.

Student Archeologie Tess Arzini van Hogeschool Saxion onderzoekt het ornament (met ‘Barry’ als bijnaam) wat zo’n vierhonderd jaar geleden op het middendek stond van een oorlogsschip van de VOC, in verband met haar afstudeeronderzoek. Naast archeologisch onderzoek wil Arzini ook weten hoe het beeld eraan toe is: “Met behulp van innovatieve technieken, in dit geval een CT-scan, krijgen we zonder schade aan het beeld te berokkenen meer informatie over het scheepsornament. Er wordt in Nederland weinig gebruik gemaakt van CT-scans voor archeologisch onderzoek. In het buitenland zie je dat meer. De samenwerking met studenten van andere opleidingen en hogescholen maakt het extra leuk om zo’n scan te laten maken.”

De belangrijkste conclusie van het onderzoek: vierhonderd jaar op de zeebodem heeft Barry kwetsbaar gemaakt. In de scan werd een diepe krimpscheur zichtbaar, vertelt MBRT-docent Rienhart Wolf: “Daarnaast waren de jaarringen van het (naald-)hout duidelijk zichtbaar en kwamen ook pigment (verf)resten aan het licht in de dieper gelegen delen van het aangezicht.”

“Het houten beeld is echt wel iets anders dan de scans van lichaamsdelen die we tijdens de opleiding maken”, vult MBRT-student Roxanne Tijssen aan, nadat ze de scan van Barry maakte: “Dan maken we gebruik van een speciale pop.”

De opleiding MBRT (Medisch Beeldvormende en Radiotherapeutische Technieken) van de Hanzehogeschool werkt eens in de zoveel tijd mee aan niet-medische verzoeken van onderzoekers, besluit Wolf: “Het scanprotocol waarmee tegenwoordig wordt gewerkt is twee jaar geleden ontwikkeld door twee MBRT-studenten tijdens een afstudeeropdracht. Archeologische vondsten vergen fundamenteel andere instellingen van de scanner ten opzichte van het menselijk lichaam, maar gelukkig hoeven we ons geen zorgen te maken over de stralendosis.”