Bijstandsmoeder uit Stad loopt energietoeslag op zestien euro mis

Tranen, woede en paniek bij Hilde Vroon uit Groningen. De alleenstaande moeder van twee kinderen wist niet waar ze het moest zoeken, nadat de gemeente besloot om haar de 1300 euro aan energietoeslag te onthouden, omdat ze in de maanden ervoor zestien euro teveel inkomen had ontvangen.

De Groningse deed haar verhaal donderdagmiddag bij het BNNVARA-programma ‘De Nieuws BV’ op NPO-Radio 1.

Vroon kwam in juli in de bijstand terecht, nadat ze lang inkomen had ontvangen van het UWV vanwege een chronische ziekte. Met haar minimale inkomen zorgt de alleenstaande moeder nu voor haar twee kinderen. Maar omdat het UWV haar in de maanden ervoor veel meer inkomen uitkeerde, liep ze de energietoeslag van 1.300 euro mis. Niet op honderd euro of meer, maar op zestien euro aan teveel ontvangen inkomen.

“De gemeente Groningen kijkt niet naar het inkomen van nu, maar neemt het inkomen van de afgelopen zes maanden als ‘peildatum’. Omdat ik van januari tot en met mei meer inkomen had, zat ik zestien euro boven de 120 procentnorm van het minimum. Dat is dus niet mijn uitkering: daar wordt bijvoorbeeld ook vakantietoeslag en alimentatie bij meegenomen.”

Haar energieleverancier had haar aanbevolen maandbedrag net opgeschroefd van 190 naar 300 euro. Maar dat kan Vroon niet betalen en ze verwacht dus een forse jaarafrekening. Daar kwam het nieuws dat ze de energietoeslag misliep nog eens bovenop. Vroon: “Ik was in paniek, ik was woest, ik was witheet. Ik dacht: dit kan toch niet, wat moet ik?” Vroon ging in bezwaar, maar de gemeente hield voet bij stuk: “Honderdtwintig procent is honderdtwintig procent en jij zat erboven.”

Zijn Groningers ‘1.300 euro-anders’ dan inwoners van andere gemeentes?

Groningen is geen uitzondering in het strikte beleid, stelt NIBUD-directeur Arjan Vliegenthart tijdens het interview met Vroon: “Het is net de Postcodeloterij. In sommige gemeentes krijgen mensen de toeslag wel, waar ze in vergelijkbare omstandigheden de toeslag in andere gemeenten zouden mislopen.”

Vliegenthart erkent dat er zeker redenen bestaan waarom er verschillen kunnen zijn. Sommige gemeentes zijn arm, anderen rijk. Sommige gemeentes kennen veel minima, andere niet. “Maar je moet je afvragen, hoeveel variëteit wil je toestaan. Natuurlijk kun je zeggen: elke gemeente is anders. Maar 1.300 euro anders? Midden in de crisis? Volgens mij niet. De omstandigheden zijn in Nederland ongeveer overal gelijk. De energie is even duur, de boodschappen zijn even duur. En dan zou het niet moeten uitmaken hoeveel geld een gemeente eigenlijk heeft. Het gaat erom of mensen geholpen moeten worden, of niet. Dat is nu niet het geval en dat is pijnlijk.”

Volgens Vroon komt daarbij dat, ook al kiezen gemeenten voor andere normen voor de uitkering, ook de peildata anders zijn. “De ene gemeente kijkt naar het inkomen op het moment van indienen. Maar andere, bijvoorbeeld Groningen, zeggen: we kijken naar vijf maanden.”

‘Geen idee hoe de winter door te komen’

Vroon laat het er echter niet bij zitten: “Ik heb geen idee hoe ik nu de winter door moet komen. Ik heb nog een gesprek met mijn advocaat. Ik heb een mail gestuurd naar de wethouder en de Ombudsman erbij betrokken. Ik laat het er niet bij zitten. Want ik ben niet de enige. ”