Museum aan de A swingt op eigentijdse bewerkingen van klassieke zeemansliedjes

Wie zondagmiddag zijn oor te luister legde in de Brugstraat kon de melodieën van klassieke zeemansliedjes ontwaren. Het geluid was afkomstig uit het Museum aan de A, het vroegere Noordelijk Scheepvaartmuseum.

“Het was ontzettend leuk en succesvol”, laat een medewerker van het museum weten. “De liedjes werden gespeeld door studenten van het Prins Claus Conservatorium. Zij kwamen hier binnen met diverse klassieke- en jazz-instrumenten en gingen in een zaaltje zitten. Het eerste concert begon rond 14.00 uur, de tweede om 15.00 uur. Hoeveel bezoekers we hebben mogen verwelkomen? Ik denk ruim dertig mensen. Ja, je kunt spreken van een hele succesvolle activiteit, die eigenlijk ook heel goed bij ons als museum past.”

“Een lege zaal vullen om zeemansliedjes te spelen”
De studenten speelden oudhollandse liedjes over de zeevaart in een eigentijdse bewerking. Tine Stolte van het Prins Claus Conservatorium: “Het betrof tweedejaars studenten. Zij hebben schoolbreed de opdracht gekregen om in een bepaald gebied een connectie te leggen. Welke organisaties komen we daar tegen, en wat kunnen we daar mee? Deze tien studenten kregen het Hoge en Lage der A als werkgebied, waar zij contacten hebben gelegd met het Museum aan de A. Ze zijn er op bezoek geweest, hebben zich laten inspireren en kregen te horen dat er een aantal zalen leeg stonden. En zo is het idee ontstaan om een lege zaal te vullen en om daar zeemansliedjes te gaan spelen voor publiek.”

“Zeemansliedjes vertalen naar de 21ste eeuw”
En zo kon het gebeuren dat bezoekers zondagmiddag melodieën hoorden die hen deden denken aan ‘Daar was laatst een meisje loos’ en ‘Al die willen te kapren varen’. Stolte daar over: “Het zijn bewerkingen geworden van oude zeemansliedjes waarbij deze vertaald zijn naar de 21ste eeuw. Dat was niet makkelijk, want ik zei al, het is een opdracht die schoolbreed wordt uitgevoerd. Dus studenten die klassiek studeren zitten bij studenten die jazz studeren. Daar moest een middenweg in gevonden worden. En men leert hiermee dat muziek niet alleen gespeeld hoeft te worden in een concertzaal, maar dat het dus ook in een museum kan. Je kunt zeggen dat het podium overal kan zijn, en dat is wat we met deze opdracht willen laten zien.”

“Dit smaakt naar meer”
Of het concert ook een vervolg gaat krijgen? De vrijwilliger van het museum is daarover duidelijk: “Toen het concert afgelopen was kwam men uit de zaal, en iedereen was vol lof en opgetogen. Uit de wandelgangen hier heb ik begrepen dat dit wel heel erg naar meer smaakt. Dus wie weet!” Ook Tine Stolte is enthousiast. “Het het is geweldig dat het museum een ruimte beschikbaar heeft gesteld. En het is een win-winsituatie. De studenten doen ervaring op, en wij zijn hiermee heel erg zichtbaar, wat toch ook wel een doel is van ons. Dus wij gaan zeker verder praten over wat hier in mogelijk is.”