Gevluchte Syriër repareert vrijwillig fietsen: ‘ik vind het heel lief’

Vijfentwintig jaar lang sleutelde hij in Syrië aan motoren en scooters. Nu woont Mahmoud in Glimmen en heeft hij de overstap gemaakt naar fietsreparaties. Opvallend is zijn uurtarief: nul euro.

Voor de koopjesjager klinkt het bijna te mooi om waar te zijn. Je lekke band of geknakte ketting laten fixen en alleen de materiaalkosten betalen. Maar er zit een verhaal achter.

Gevlucht voor oorlog

Gevlucht voor de Syrische oorlog belandde Mahmoud Alrached zes jaar geleden in Nederland. Samen met zijn familie woont hij nu in Glimmen. Ondanks zijn werkervaring is het hem nog niet gelukt om hier aan de bak te komen.

Om rond te komen ontvangt hij een uitkering, maar daar wil hij eigenlijk vanaf. ‘Ik wil mijn eigen fietsenwinkel beginnen.’

 

 

Om wat werkervaring op te doen en alvast een klantenkring op te bouwen, oefent de man nu door vrijwillig de fietsen van buurtbewoners te repareren. Het is onderdeel van een traject van de gemeente, waarin hij wordt begeleid in zijn toetreding tot de arbeidsmarkt.

Heel lief

‘Ik vind het heel lief,’ zegt Hedy Wind over Mahmouds vrijwillige reparatiediensten. Ze is net haar fiets en die van haar dochtertje komen brengen. De lekke banden had ze zelf al geconstateerd, Mahmoud stelt na kort onderzoek ook een gebroken spaak vast.

De binnenband heeft Mahmoud er al uit gewipt als hij Hedy vertelt dat ze de fiets met een uurtje weer kan komen ophalen.

Een andere lokale klant, Jeroen Kooijmans, is te spreken over de snelheid van Mahmouds service. ‘Ik heb net de handrem van mijn zoons fietsje laten repareren. Die was afgebroken. Ik heb de fiets vanochtend om 08.30 uur langsgebracht en hij is nu al klaar, binnen drie uurtjes.’

Bakkerij in wording

Heeft jouw eigen stalen ros ook de nodige kwaaltjes en wil je deze door Mahmoud laten verhelpen? Dan is het raadzaam om er wat vaart achter te zetten. De leegstaande ruimte die hij nu als reparatieschuur gebruikt, wordt komend najaar omgebouwd tot bakkerij.

 

 

Pandeigenaar Steffie Herbrink ligt toe: ‘Wij gaan bouwen, maar voorlopig nog niet. Dus waarom zouden wij Mahmoud niet de kans geven om op deze manier zijn Nederlands te verbeteren en meer contacten met dorpsgenoten op te doen?’

Hoewel Mahmouds toekomst na de zomer nog onzeker is, weet hij veel plezier te putten uit zijn huidige werkzaamheden. Fietsen maken doet hij met twee vingers in de neus. Of, zoals hij zelf zegt, met zijn typerende Arabische tongval: ‘met dichte ogen’.