‘Ik was blij dat ik nog leefde’

Het leven van een bordenplaatser is enerverend. Je wordt geconfronteerd met ongepaste teksten tot en met electrische schokken. De gemeente plaatst de bordenplaatsers in het zonnetje.

‘Bij aankomst slaat Tekin een hand voor de mond. De dag daarvoor hebben hun collega’s al een aantal verkeersborden en hekken in het Noorderplantsoen neergezet. Ze blijken het doelwit van vandalen geworden, een aantal borden is besmeurd met graffititeksten die naar edele delen verwijzen. “Zo erg heb ik het nog nooit gezien”, zegt Tekin hoofdschuddend. Hij geeft de bekladdingen meteen door aan Armand die een schoonmaakploeg stuurt’.

‘Na te zijn bekomen van deze schrik, rijden de heren de Oranjesingel en Leliesingel af. Ze hangen vooral borden op met de tekst ‘Parkeren organisatie’. Soms kan dat aan palen waar al verkeersborden hangen, vaak moet er een grondpen de aarde in. Dan struint Tekin met detector eerst de grond af, het apparaat slaat alarm als ergens oude elektriciteitskabels liggen. “Ik heb wel eens een elektrische schok gekregen. Dat moest ik wel even laten bezinken, ik was blij dat ik nog leefde.” Dankzij met rubber bekleed gereedschap kan dat gelukkig niet meer’.

Het hele verhaal leest u hier.