Veel animo voor ‘Bijstand op Maat”

Bekijk reacties

• Moet de kop niet zijn dat er weinig animo is ?
  Van de 9000 mensen hebben zich 8150 niet aangemeld. Ben benieuwd waarom er zo weinig animo is om mee te doen nu slechts 850 mensen zich hebben aangemeld.

  • Daar zal waarschijnlijk een grote groep bewuste uitkeringstrekkers tussen zitten.

• Minder dan 10% van de mensen die uitgenodigd zijn wil mee doen, zo weinig vertrouwen is er in de gemeente. En dat noemen ze dan veel animo. De reden dat ik me wel heb aangemeld is niet dat ik de gemeente vertrouw maar omdat ik niet nog jaren in de bijstand vastgehouden wil worden. Ik heb me opgegeven voor groep 2 (ik mocht kiezen) maar ben gebeld door een ambtenaar die mij moest overhalen om mee te doen in groep 1, dat heb ik geweigerd, groep 1 moet mensen juist ontmoedigen om zelf iets te doen zoals de gemeente al jaren mensen straft die zelf betaald werk vinden. Eind oktober zou ik bericht hebben, dat ik niets weer heb gehoord zegt ook iets over de betrouwbaarheid van de gemeente. Ze nemen liever contact op met de pers dan met de mensen waar het om gaat.
  https://alexsanderhesse.wordpress.com/2017/10/04/bijstand-op-maat-doen-of-niet-doen/

• Zonder het over dat experiment te hebben. Ooit heb ik ook het genoegen gehad van een bijstandsuitkering te moeten rondkomen. Maar dat is verdomd moeilijk om daar uit te komen. Even los van alle verwijten van (vooral jonge) mensen dat je een nietsnut bent. Je kunt het ook moeilijk uitleggen aan dat soort personen in een paar simpele zinnen over hoe het daadwerkelijk zit.

  Och ik kan er een heel betoog met goede argumenten over schrijven en als het moet bewijzen overleggen.

  Om het kort te houden: het voornaamste probleem waar je tegen aan loopt is inkomstenverlies. Probleem en zeker tegenwoordig is dat er alleen uitzendwerk is. Grote kans dat je uitkering gestopt wordt en dat je het opnieuw moet aanvragen met vele weken a maanden aan procedures er overheen. Je moet alle trajecten weer bij langs. Opdraven bij nietszeggende bijeenkomsten, veel beloven maar echte banen om uit de bijstand te raken hebben ze niet, sollicitatiecursussen alsof je een volslagen debiel bent etc. etc. en ondertussen zit je zonder geld maar o wee als je daar iets van durft te zeggen ook al is het op een fatsoenlijke manier dan krijg je als beloning een korting of helemaal geen geld.

  Een oplossing is om de uitkering aan te laten staan, ook al verdien je meerdere maanden of zelfs jaren boven uitkeringsniveau.

  Dat scheelt al enorm veel bureaucratie en meer zekerheid en financiële veiligheid voor de uitkeringsgerechtigde maar ook de gemeenteambtenaren. Vooral de financiële veiligheid is denk ik een heel belangrijke om meer mensen definitief uit de bijstand te krijgen. Ze durven dan meer risico's te nemen waardoor de kansen vergroten.

  Even los van het feit dat je als uitkeringsgerechtigde een speelbal bent van de gemeenteambtenaren en hun "vriendjes/kennissen/familie" (re-integratie)bedrijfjes die je van hot naar her sturen met constante dreiging van we gaan korten of stoppen met je uitkering. Moderne slavernij is het want vaak krijgen de bedrijven ook nog extra subsidie naast onbetaalde arbeidskrachten. Je moet wel je best doen en hard werken want anders wordt je uitkering gekort of stop gezet. Daarom ben ik ook tegen het werken in de bijstand. Voor WERK van welk soort dan ook behoor je minimumloon te krijgen, met vakantiedagen, vakantiegeld, pensioenopbouw en arbeidskorting (inkomstenbelasting).

  Ik kan er nog wel een paar alinea's aan besteden hoe belastingtechnisch het onvoordelig is en waar je voor moet oppassen en hoe er "misbruik" van je wordt gemaakt als bijstandsgerechtigde maar goed het verhaal is al lang genoeg.

  Psychologisch kan je er zwaar aan ten onder gaan. Je hoop en dromen gaan verloren, verlies van gevoel van eigenwaarde. Constante bedreigingsgevoel, over je schouder moeten kijken, constant je hebben en houden moeten verantwoorden. Alles qua privacy (financieel en privé) moet je prijs geven. Welke baas wil nu zo'n depressief persoon aan het werk hebben? Ik kan het mij goed voorstellen na het meegemaakt hebben dat er mensen zijn die levenslang in een uitkering zitten. Je moet verdomt veel wilskracht en positiviteit in je hebben om er definitief uit te raken, maar dan moet dat op geheel eigen kracht.

  Gemeenteambtenaren (vastgeroest in hun denken en doen) en studenten (te jong en geen levenservaring, geen boek of schoolbank die ze dat gaat vertellen) hebben geen enkel idee wat er daadwerkelijk speelt en geen enkel onderzoek die ze dat gaan vertellen. Ik was vroeger ook zo'n student die luie uitvreter tegen "uitkeringslui" zei of het in ieder geval dacht. Totdat je zelf die molen hebt meegemaakt... en dat is de verklaring ik was jong, kende de harde wereld/maatschappij niet, het was heel logisch: papiertje halen en gaan werken. Totdat je met de bijstand te maken krijgt dus.

  • Bravo! Een mooie bijdrage.

    150 miljoen euro aan uitkeringen jaarlijks in de stad Groningen. De ambtenaren, dat zich ermee bezighoudt kosten 250 miljoen euro op jaarbasis. De werkeloosheidsindustrie. Velen hebben dus daarmee een uitstekend belegde boterham. De bureaucratie zal dan ook nog wel om die reden voortduren. Dit ten koste van de uitkeringsgerechtigde die het hiermee zwaar te verduren heeft.

  • Goed verwoord.
    Zolang de mythe van 'de ongemotiveerde bijstandsgerechtigde die op kosten van de staat vakantie viert' blijft bestaan kunnen ambtenaren en gemeentebesturen hun gang blijven gaan. Alleen de woorden 'het effect van eigen regie en keuzevrijheid' is al veelzeggend in wat voor positie mensen met een uitkering zitten. De afhankelijke positie van iemand die in de bijstand zit geeft al die ambtenaren vrij spel.